Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια πρώτη εικόνα της εκπαίδευσης των γυναικών στις ελληνικές κοινότητες του οθωμανικού χώρου και σκιαγραφεί μέσα από την εξέταση της ηθικής, κοινωνικής και εθνικής διάστασης της εκπαίδευσης την επιδιωκόμενη να διαμορφωθεί γυναικεία προσωπικότητα/οντότητα. Γεωγραφικά εκτείνεται στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών κοινοτήτων, ενώ χρονικά οριοθετείται αφενός από το χρόνο έναρξης των προσπαθειών για δημιουργία σχολείων θηλέων στον εν λόγω χώρο (αρχές 19ου αιώνα) και αφετέρου από το χρόνο παύσης της λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων υπό το καθεστώς των κοινοτήτων (1922).
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται η συγκρότηση και τα χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού συστήματος των γυναικών (το εκπαιδευτικό δίκτυο και η πορεία της εξέλιξής του, η διοίκηση των σχολείων και οι τύποι των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η διάρθρωση και η κοινωνικοταξική/εκπαιδευτική τους φυσιογνωμία) και στο δεύτερο οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και οι ιδεολογικές επιδράσεις που ευνόησαν την εμφάνιση και προσδιόρισαν το περιεχόμενο, τους σκοπούς και την πορεία της εκπαίδευσης των γυναικών. Διεξοδικότερα εξετάζονται η ηθική, η κοινωνική και η εθνική διάσταση της γυναικείας εκπαίδευσης, με βάση τη σκοποθεσία της λειτουργίας των ιδρυμάτων, τα περιεχόμενα σπουδών και μαθημάτων, το δημόσιο λόγο που αρθρώνεται και τη σχέση των παραμέτρων αυτών με τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές / εθνοτικές /εθνικές ανάγκες του χώρου στον οποίο η εκπαίδευση αυτή οργανώνεται και λειτουργεί.
Μη Διαθέσιμο
