Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια πρώτη εικόνα της εκπαίδευσης των γυναικών στις ελληνικές κοινότητες του οθωμανικού χώρου και σκιαγραφεί μέσα από την εξέταση της ηθικής, κοινωνικής και εθνικής διάστασης της εκπαίδευσης την επιδιωκόμενη να διαμορφωθεί γυναικεία προσωπικότητα/οντότητα. Γεωγραφικά εκτείνεται στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών κοινοτήτων, ενώ χρονικά οριοθετείται αφενός από το χρόνο έναρξης των προσπαθειών για δημιουργία σχολείων θηλέων στον εν λόγω χώρο (αρχές 19ου αιώνα) και αφετέρου από το χρόνο παύσης της λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων υπό το καθεστώς των κοινοτήτων (1922).
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται η συγκρότηση και τα χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού συστήματος των γυναικών (το εκπαιδευτικό δίκτυο και η πορεία της εξέλιξής του, η διοίκηση των σχολείων και οι τύποι των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η διάρθρωση και η κοινωνικοταξική/εκπαιδευτική τους φυσιογνωμία) και στο δεύτερο οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και οι ιδεολογικές επιδράσεις που ευνόησαν την εμφάνιση και προσδιόρισαν το περιεχόμενο, τους σκοπούς και την πορεία της εκπαίδευσης των γυναικών. Διεξοδικότερα εξετάζονται η ηθική, η κοινωνική και η εθνική διάσταση της γυναικείας εκπαίδευσης, με βάση τη σκοποθεσία της λειτουργίας των ιδρυμάτων, τα περιεχόμενα σπουδών και μαθημάτων, το δημόσιο λόγο που αρθρώνεται και τη σχέση των παραμέτρων αυτών με τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές / εθνοτικές /εθνικές ανάγκες του χώρου στον οποίο η εκπαίδευση αυτή οργανώνεται και λειτουργεί.
Η Κατερίνα Ι. Δαλακούρα είναι λέκτορας στην ιστορία της εκπαίδευσης (2007), στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ψυχολογίας, Παιδαγωγικής και Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο πανεπιστήμιο, και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού (European Diploma in Education and Training, μετά από παρακολούθηση μαθημάτων συγκριτικής, πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης και σχετικών σεμιναρίων στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών προγραμμάτων "Erasmus" στα: University of Glasgow, University of Palma de Mallorka -Ισπανία, και University of Reinnes -Γαλλία). Υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ. Μεταξύ 2002-2006 δίδαξε το μάθημα "Παιδαγωγική της ισότητας των φύλων" στο Διατμηματικό Διεπιστημονικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (συνεργαζόμενα τμήματα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας). Μεταξύ 2004-2006, επίσης, δίδαξε στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών "Φύλο και νέα εκπαιδευτικά και εργασιακά περιβάλλοντα στην Κοινωνία της Πληροφορίας", του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος). Από το 2004 έως το 2006 εργάστηκε ως ειδική επιστήμονας (βάσει του Π.Δ. 407/1980) στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Το 2007 διορίστηκε λέκτορας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης (αρχειακή έρευνα, κοινωνικοπολιτική και πολιτισμική προσέγγιση), την ιστορία της γυναικείας εκπαίδευσης, την ιστορική προσέγγιση των παιδαγωγικών ιδεών, το φύλο στην εκπαίδευση, την επιστημολογία και τη μεθοδολογία της ιστοριογραφίας. Έχει γράψει πολυάριθμα επιστημονικά άρθρα, καθώς και τα βιβλία: "Το Κεντρικό Παρθεναγωγείο Θεσσαλονίκης (1854-1914): Μια πρώτη προσέγγιση της εκπαίδευσης των κοριτσιών στη Θεσσαλονίκη κατά τον τελευταίο αιώνα της οθωμανικής κυριαρχίας", Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη, 2000, και "Η εκπαίδευση των γυναικών στις ελληνικές κοινότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας (19ος αι-1922): Κοινωνικοποίηση στα πρότυπα της πατριαρχίας και εθνικισμού", Αθήνα: Gutenberg, 2008. Επίσης, έχει μεταφράσει, μαζί με τη Χριστίνα Αθανασιάδου, το βιβλίο της Madeleine Arnot "Διαδικασίες αναπαραγωγής του φύλου: Εκπαιδευτική θεωρία και φεμινιστικές πολιτικές", Αθήνα: Μεταίχμιο, 2006.
Μη Διαθέσιμο
