"Εκεί όπου η διδασκαλική διαδικασία είναι αναντίρρητα επιβλαβής είναι στην ιστορία, στα θρησκευτικά, και σε άλλα παρομοίως αμφιλεγόμενα πεδία. Τέτοιου είδους θέματα άπτονται των συμφερόντων που συντηρούν την ύπαρξη των σχολείων και τα εν λόγω συμφέροντα συντηρούν τα σχολεία προ κειμένου να μπορούν να διοχετεύονται συγκεκριμένες απόψεις [...]. Σε κάθε κράτος, η ιστορία διδάσκεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μεγεθύνεται η εικόνα του: τα παιδιά μαθαίνουν να πιστεύουν πως η δική τους χώρα ήταν πάντοτε με το μέρος τού δικαίου και σχεδόν πάντοτε νικήτρια, ότι υπήρξε η γενέτειρα περίπου όλων των σπουδαίων ανδρών, και πως είναι, από κάθε άποψη, ανώτερη από τις υπόλοιπες χώρες. [...]
Ο λόγος για τον οποίον η σύγχρονη εκπαίδευση σπανίως επιτυγχάνει σπουδαία αποτελέσματα είναι επειδή σχεδόν ποτέ δεν εμπνέεται από κάποια μεγάλη ελπίδα. Ο πόθος να συντηρήσουμε το παρελθόν, αντί για την ελπίδα να οικοδομήσου με το μέλλον, δεσπόζει στα μυαλά όσων ελέγχουν την εκπαίδευση της νεολαίας. Η εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να αποσκοπεί στη στεγνή ενημέρωση [...] αλλά να αποτελεί μια δραστηριότητα που κατευθύνεται προς εκείνον τον κόσμο τον οποίο μαχόμαστε να κτίσουμε. Θα όφειλε να αντλεί την έμπνευσή της από ένα απαστράπτον όραμα για την επερχόμενη κοινωνία, για τους θριάμβους που θα καταγάγει η σκέψη στο μέλλον, και για τον αείποτε διευρυνόμενο ορίζοντα της ανθρώ πινης εξερεύνησης του σύμπαντος".
Bertrand Russell
Βρετανός φιλόσοφος (1872-1970). Γεννήθηκε κοντά στις όχθες του Wye. Έπειτα από πολύ καλές σπουδές έγινε καθηγητής στο Τρίνιτυ Κόλλετζ του Καίμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας το 1909. Το 1916 παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή· αιτία ήταν οι ειρηνόφιλες ιδέες του. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα, όπου και διηύθυνε ιδιωτική σχολή (1927-1932). Επίσης δίδαξε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Στο Καίμπριτζ ξαναγύρισε το 1944 και ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του καθηγητή. Κατά τη διαδρομή ενός μακροχρόνιου σταδίου δράσης, που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950 και το βρετανικό παράσημο του Τάγματος Αξίας, ο Ράσσελ και ως μαθηματικός και ως φιλόσοφος και ως κοινωνιολόγος μας έδωσε ένα ογκώδες έργο. Σ' αυτό ανήκουν τα έργα: "Principia Mathematica" (1903), "Τα προβλήματα της φιλοσοφίας" (1912), "Οι γνώσεις μας για τον εξωτερικό κόσμο και οι επιστημονικές μέθοδοι" (1914), "Ο δρόμος προς την ελευθερία: Σοσιαλισμός,αναρχία και συνδικαλισμός" (1918), "Μυστικισμός και λογική" (1918), "Μπολσεβικισμός" (1940), "Γάμος και ηθική" (1929), "Η κατάκτηση της ευτυχίας" (1930), "Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας" (1946) κ.ά. Υποστηρικτής της γυναικείας χειραφέτησης και της παροχής ψήφου στις γυναίκες, ο φιλόσοφος της ειρήνης είδε την ανθρωπότητα σαν ενιαίο σύνολο και τάχθηκε κατά του ναζισμού που τον πολέμησε στον Β παγκόσμιο πόλεμο, γράφοντας φοβερές σελίδες εναντίον του. Ο Ράσσελ έθεσε το κύρος του στην υπηρεσία της παγκόσμιας ειρήνης και τάχθηκε κατά της ατομικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Πίστεψε στον άνθρωπο, γι' αυτό και μέσα στο έργο του διακρίνεται η αισιοδοξία του για το μέλλον. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1970.
