Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί ένα ακόμα χρονικό της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, δεν είναι καν ιστορικό. Φωτίζει όμως το συγκεκριμένο γεγονός με τρόπο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Η Άννα Μαντόγλου χρησιμοποιεί την κοινωνική ψυχολογία για να μελετήσει τις συνθήκες της εξέγερσης, να αναλύσει τους παράγοντες που καθόρισαν τη γέννησή της και να εντοπίσει τους μηχανισμούς που ενεργοποιήθηκαν πριν και μετά από αυτήν. Με σεβασμό για τους ήρωές της και έχοντας παράλληλα συνείδηση των διαδικασιών ηρωοποίησης και φαλκίδευσης, συμβάλλει στην απομυθοποίηση αλλά και την "αντικειμενικότερη" κατανόηση του ιστορικού αυτού γεγονότος.
"Δεν μπορούμε να φέρουμε τον χρόνο πίσω και να ξαναγράψουμε την ιστορία. Μπορούμε όμως να "αναγνώσουμε" το παρελθόν με διαφορετικά μεθοδολογικά και εννοιολογικά εργαλεία που αποκαλύπτουν νέες διαστάσεις. Δεν υποστηρίζουμε τη γνωστή ρήση ότι "η ιστορία επαναλαμβάνεται". Η ιστορία κατασκευάζεται από την ενεργή δράση των ατόμων και των ομάδων που έχουν ένα παρελθόν. Εξάλλου, αυτό που είμαστε είναι απόσταγμα του παρελθόντος και όσων έχουν συμβεί μέσα σε αυτό. Το παρελθόν αυτό συντίθεται από άπειρα γεγονότα, σημαντικά και λιγότερο σημαντικά, καθημερινά συμβάντα, πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, οικονομικές κρίσεις. Ποια γεγονότα θα καταγραφούν στην ιστορία και στην κοινωνική μνήμη; Αυτά που μας καθόρισαν ως άτομα, ως πολίτες, ως έθνος. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου συγκαταλέγεται σε αυτά και συμβολίζει την αντίσταση στην καταπίεση και τη διεκδίκηση της δημοκρατίας".
(από τον πρόλογο της νέας έκδοσης)
Η Άννα Μαντόγλου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Paris VIII με κατεύθυνση στην Κοινωνική Ψυχολογία. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές (D.E.A.) στη Συγκριτική Ψυχολογία των Γνωστικών Δραστηριοτήτων και Κοινωνικών Αλληλεπιδράσεων στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Είναι Διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου και εργάζεται από το 1993. Τα βασικά ερευνητικά και διδακτικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στις διαδικασίες κοινωνικής επιρροής, στη δράση των μειονοτήτων και στις διαδικασίες "κατασκευής" της κοινωνικής σκέψης, μέσω της προσέγγισης των κοινωνικών αναπαραστάσεων, της κοινωνικής μνήμης και της ιδεολογίας. Συγκεκριμένα, μελετά την ταυτότητα των κοινωνικών αντιπάλων, τις συγκρούσεις που εγκαθιδρύονται μεταξύ τους και το διακύβευμα των συγκρούσεων σε κοινωνικές, ιστορικές και πολιτικές συνθήκες αλληλεπίδρασης, όπου οι μειονότητες αναλαμβάνουν προέχοντα ρόλο. Τα τελευταία χρόνια, ασχολείται με μια κρυμμένη πλευρά της κοινωνικής σκέψης, που αφορά λανθάνοντα αναπαραστασιακά περιεχόμενα "κοινωνικής λήθης". Η ενασχόληση της με την κοινωνική λήθη, η οποία συνίσταται σε μια ακούσια μορφή μνήμης που συνήθως περιβάλλεται από σιωπές, συγκεράζει την έννοια των μειονοτήτων (κοινωνικά υποκείμενα, γεγονότα και ιδέες), την έννοια των συγκρούσεων, την κοινωνική ταυτότητα, τις κοινωνικές αναπαραστάσεις, την κοινωνική μνήμη και την ιδεολογία, σε επίπεδο ατομικό, κοινωνικό, ιστορικό, εθνικό και παγκόσμιο.
