Η μονογραφία του Λαντάουερ "Η Επανάσταση" δημοσιεύτηκε το 1907. Σ' αυτήν εμπεριέχεται μια ιστορικο-φιλοσοφική εξέταση της σημασίας των νεωτερικών επαναστάσεων. Μ' αυτόν τον τρόπο έχουμε ένα κείμενο που μπορεί να θεωρηθεί μια θεμελιώδης αναρχική φιλοσοφία της ιστορίας, η οποία είναι απαραίτητη για την ολοκληρωμένη κατανόηση του κοινοτιστικού αναρχισμού του Λαντάουερ. Επίσης αποτελεί ίσως τη μοναδική φιλοσοφία της ιστορίας από ελευθεριακή σκοπιά.
Η επαναστατική του θεωρία εμπεριέχει από τη μια την αντικρατική, αντικοινοβουλευτική και αντιμιλιταριστική θέση και απ' την άλλη την ιδέα μιας κοινωνικής αναδιοργάνωσης, με κατεύθυνση προς έναν ελευθεριακό πολιτισμικό σοσιαλισμό. Για τον Λαντάουερ στην έννοια της επανάστασης εμπεριέχεται αφενός η ανακάλυψη αυτού που υπάρχει και αναπτύσσεται, δηλαδή των αντιστάσεων στη μέχρι τώρα ιστορία, και αφετέρου μια ριζική ανανέωση όλων των ανθρώπινων σχέσεων και κοινωνικών δομών.
