Οι νέες πραγματικότητες του τρόπου ζωής που σε μεγάλο βαθμό κυριαρχούν έχουν θέσει σε αμφιβολία θεμελιώδη χαρακτηριστικά ατομικής και συλλογικής συμπεριφοράς, όπως η κατοχύρωση του προσωπικού και ιδιωτικού χώρου, η προστασία της αυτοσυγκέντρωσης, η αίσθηση ηρεμίας, η εξασφάλιση της ελεύθερης πληροφόρησης και έκφρασης, οι συνθήκες μη επιθετικότητας. Έτσι φαίνεται ότι ο κύριος πυρήνας της αρχιτεκτονικής, το κατοικείν, υποχωρεί και επιβάλλεται ένα εύκολο και ομοιόμορφο life style αδιάφορο σε αυτά.
Συγχρόνως η αρχιτεκτονική γίνεται εύκολη λεία κερδοσκοπικών προθέσεων και φιλοδοξιών εξουσίας και προβολής. Όλα αυτά, σύμφωνα με μια άποψη, οδηγούν στην υποβάθμιση ή στην αχρήστευση της αρχιτεκτονικής, αλλά και της τέχνης, ή στην ψευδεπίγραφη παρουσία τους. Στη σημερινή αρχιτεκτονική είναι μορφές που τονίζουν με θαυμάσιο τρόπο τις θεμελιώδεις σχέσεις με το χώρο, αλλά είναι και ορισμένα γνωρίσματα κυρίαρχων τάσεων που προκαλούν δισταγμούς.
Στο πλαίσιο αυτό συζητούνται το εφήμερο, το ερείπιο, το industrial design, το μη τελειωμένο έργο, η πολλαπλή πόλη, καθώς και ζητήματα που έχουν σχέση με χαρακτηριστικές συνθήκες, όπως υπερέντασης-θορύβου, ηρεμίας κ.ά.
Η αρχιτεκτονική πρέπει να κατανοήσει τη μακρά διαδρομή της ιστορίας και συγχρόνως να συνομιλεί με το μέλλον κάθε εποχής. Από αυτή τη συνάντηση με το μέλλον κρίνονται τόσο το έργο της αρχιτεκτονικής όσο και ο λόγος περί αρχιτεκτονικής. Οι προβολές όμως στο μέλλον όχι μόνο δεν είναι εύκολες, αλλά μπορεί να είναι και γελοιογραφικές, ενώ η κατανόηση της διαδρομής της ιστορίας είναι μια ακροβατική περιπέτεια. Σε αυτό το εγχείρημα η συζήτηση της νεωτερικότητας ως μιας δημιουργικής στάσης με συνέχειες και ασυνέχειες είναι κρίσιμη προϋπόθεση.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π. 1952.
Επιμελητής Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, 1953-59
Καθηγητής Τμήμα Αρχιτεκτόνων, Πολυτεχνική Σχολή Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ) 1959 - 1996, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ από 1-9-1996.
Visiting Fellow Σχολή Αρχιτεκτόνων Πανεπιστήμιο Yale (ΗΠΑ) 1966-67
Κοσμήτορας Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ 1968-1969 (παραιτήθηκε τον Απρίλιο 1969) και 1977-1978.
Πρύτανης Α.Π.Θ 1983 - 1988.
΄Εχει διδάξει και έχει δώσει διαλέξεις σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ
΄Εχει μελετήσει μόνος ή με άλλους αρχιτέκτονες, πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, - όπως η Εθνική Πινακοθήκη (Αθήνα), το Κέντρο Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου (Θεσσαλονίκη) , τα Μουσεία Καβάλας, Φιλίππων, Πολυγύρου, το Κλειστό Κολυμβητήριο Πειραιά κ.α.- που έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής, και έχει πάρει πολλά βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
΄Εχουν κυκλοφορήσει 15 βιβλία του για την αρχιτεκτονική, την τέχνη, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 200 άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία και έχουν κυκλοφορήσει αφιερώματα στο έργο του.
΄Εχει οργανώσει και έχει πάρει μέρος με ανακοινώσεις σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος σε πολλές ελληνικές και διεθνείς επιστημονικές εταιρείες, είναι ή ήτανε πρόεδρος ή μέλος του Δ.Σ τους κ.τ.λ.
Πρόεδρος εκλεγμένος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ) 1973-1974 και 1974-1975.
Γενικός Διευθυντής Ανώτατης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας το 1974.
Πρόεδρος του Δ.Σ του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), 1981-1991.
Πρόεδρος της ad hoc Συμβουλευτικής Επιτροπής Πολιτισμού της Ε.Ε. (ΕΟΚ) στις Βρυξέλλες, 1988-1990.
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Οκτωβ. 1993- Ιούλιος 1994.
Πρόεδρος Δ.Σ της "Εγνατία Οδός Α.Ε" από το 1995 (Σεπτ.).
Πρόεδρος Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης από το 1998.
Πρόεδρος Δ.Σ. του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας από το 2001.
