Ένα σπονδυλωτό μεγάλο αφήγημα που περιέχει ενσωματομένο και το "Ο άνθρωπος κι ο κήπος του" και εκφράζει την ατμόσφαιρα του τέλους των καιρών που ζούμε τώρα, και τον τρόπο που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα γύρω συμβαίνοντα ψυχολογικά για να επιζήσουμε. Είναι συγχρόνος και μια κατάθεση ζωής ως να είναι γραμμένα όλα σαν ένα λυτρωτικό ημερολόγιο παλαιό και νέο!
Γεννήθηκε στην Αθήνα λίγα χρόνια πριν απ' τη γερμανική κατοχή, τρίτο παιδί της οικογένειας του ακαδημαϊκού Βάσου Κριμπά και της Αριστέας Καλοκαιρινού - Ησυχάκη. Σπούδασε στη Γενεύη χημεία και ειδικεύτηκε στη βιοχημεία. Μετά από δύο χρόνια δουλειάς στο Βιοχημικό Εργαστήριο του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου κι άλλα δεκαπέντε σαν Πανεπιστημιακή βοηθός, συνταξιοδοτείται κι εγκαταλείπει οριστικά τη χημεία. Από το 1971 δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά και χάρις στην ενθάρρυνση του άντρα της, Πέτρου Παπαδάτου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εκδίδει 15 ποιητικά βιβλία και 19 βιβλία πεζού λόγου (μυθιστορίες, πεζογραφήματα, διηγήματα, ιστορήματα, νουβέλες, προσωπικές αφηγήσεις, κ.ά.). Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ανθολογίες και περιοδικά. Έλαβε μέρος στο 6ο Διεθνές Κρητολογικό συνέδριο 1986 στα Χανιά, με ανακοίνωση ανέκδοτου ιστορικού υλικού. Επίσης, έχει μεταφραστικό έργο.
