Εκατό χρονιά (1814-1914) παγκόσμιας ιστορίας εξετάζονται στο εγχειρίδιο αυτό. Πρόκειται για εποχή πυκνή σε γεγονότα. Οι φιλελεύθερες ιδέες, η αρχή των εθνοτήτων, οι αλυσιδωτές επαναστάσεις, η γένεση και ωρίμανση του συνδικαλισμού και του σοσιαλισμού, ο αποικιακός ανταγωνισμός, ο βιομηχανικός και εμπορικός καπιταλισμός, η τεχνική πρόοδος, οι νέες πολιτικές αλληλεξαρτήσεις και τα νέα κρατικά μορφώματα, η αξιοποίηση των διπλωματικών ελιγμών και η καθιέρωση καινοφανών μεθόδων στις διεθνείς επαφές, απαρτίζουν τεράστιο υλικό για έρευνα που ο ιστορικός και ο φιλίστορας προσπαθούν να το προσεγγίσουν και να το ερμηνεύσουν. Άλλωστε από τα χρόνια αυτά έχουν διαμορφωθεί συλλογικές ψυχώσεις, εθνικιστικές φαντασιώσεις, κοινωνικοί και οικονομικοί θεσμοί, μέσα στους οποίους κινείται ακόμη ο άνθρωπος των ημερών μας. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται και παραρτήματα με διπλωματικά ή άλλα έγγραφα δοσμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά, όπως τα κείμενα των συνθηκών της Ιεράς Συμμαχίας και του Παρισιού (1815), ο συνταγματικός χάρτης του Λουδοβίκου ΙΗ΄, το υπόμνημα του Ι. Καποδίστρια για τη Γαλλία (1819), η έκθεση του Χέιντεν για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, οι εντυπώσεις του Ερν. Ρενάν για την παρισινή επανάσταση του 1848, το καταστατικό της Πρώτης Διεθνούς, το κείμενο της εγκάρδιας συνεννόησης Γαλλίας - Αγγλίας (1904).
Ο Ζαχαρίας Ν. Τσιρπανλής (1938, Κως Δωδεκανήσου) πήρε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. με βαθμό άριστα. Στην ίδια σχολή αναγορεύθηκε και αριστούχος διδάκτορας το 1967. Υπηρέτησε ως επιστημονικός συνεργάτης (1963-1965) του καθηγητή Μ. Ι. Μανούσακα, έπειτα ως βοηθός με τριετή θητεία και ως επιμελητής στο Σπουδαστήριο Νεότερης Ιστορίας του Α.Π.Θ.
Το 1972 εκλέχτηκε έκτακτος και το 1975 τακτικός καθηγητής της ιστορίας μέσων και νεότερων χρόνων στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1999 μετακλήθηκε στο τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής του Α.Π.Θ.
Κατά διαστήματα, από το 1964, προβαίνει σε διεξοδικές έρευνες στα αρχεία και τις βιβλιοθήκες της Βενετίας, της Φλωρεντίας, του Μιλάνου, της Ρώμης, του Βατικανού, του Μπρίντιζι, της Μάλτας, του Παρισιού. Με υποτροφία της Επιτροπής του Βατικανού για τη μορφωτική συνεργασία, παρέμεινε το 1968-1969 στη Ρώμη ως ειδικός ιστορικός ερευνητής.
Μη Διαθέσιμο
