Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Την ώρα που οι νέοι κυρίαρχοι της Ευρώπης μοίραζαν ξανά την τράπουλα, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι πρόσφυγες χτυπούσαν την κλειστή πόρτα της Παλαιστίνης. Μπροστά στη βούλησή τους, η βρετανική απαγόρευση αποδείχτηκε ανίσχυρη. Αψηφώντας τη βρετανική Εντολή, η Εβραϊκή Εγκατάσταση στην Παλαιστίνη οργάνωσε μια παράτολμη επιχείρηση κρυφής μετανάστευσης, που ξεδιπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Νικηφόρα πλοία του βρετανικού ναυτικού στη μάχη τους με τις δυνάμεις του Άξονα, κυνηγούσαν τώρα καΐκια με κρυφούς μετανάστες για να τους στείλουν σε βρετανικές αποικίες όπως η Κύπρος.
Αιχμάλωτοι μιας ιστορικής συγκυρίας, χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά, ιδίως παιδιά, αγωνίστηκαν με αποφασιστικότητα και τόλμη για το δικαίωμα να ξαναχτίσουν τη ζωή τους μακριά από τον "τόπο του θανάτου". Οι εναπομείναντες -εκείνοι που επέζησαν των ναζιστικών στρατοπέδων ή βγήκαν μετά τον πόλεμο από τα κρησφύγετά τους- είναι ο βασικός πρωταγωνιστής του δράματος που εξιστορείται σ' αυτό το βιβλίο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αφιερωμένο στην άγνωστη μεταπολεμική οδύσσεια των Ελλήνων Εβραίων.
Σημαντικό μέρος της αφήγησης αφιερώνεται στα πλοία που έβαλαν πλώρη για την Παλαιστίνη από έναν απόμερο κολπίσκο του Σουνίου και στις περιπέτειες των ιδιαίτερων επιβατών τους. Έχοντας βιώσει εφιαλτικές εμπειρίες, οι άνθρωποι αυτοί κλήθηκαν φτάνοντας στον προορισμό τους να προσαρμοστούν σ' έναν πρωτόγνωρο τρόπο ζωής. Μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων Εβραίων, συνηθισμένοι πριν απ' τον πόλεμο σ' έναν αστικό τρόπο ζωής, έγιναν ξαφνικά αγρότες σε κιμπούτς.
Από τη μουντή μεταπολεμική κεντρική Ευρώπη, ο αναγνώστης μεταφέρεται στα λιμάνια του Νότου και της ταραγμένης Ελλάδας, για να ταξιδέψει από κει στη βρετανική Κύπρο, πριν φτάσει, σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή, στην Παλαιστίνη.
Δεν είχαν τίποτα να περιμένουν. Οι δικοί τους είχαν σκοτωθεί, η πόλη τους, η γειτονιά τους, είχε ερημώσει. Είχαν χάσει τους φίλους τους, τα επαγγέλματά τους, τις περιουσίες τους. Ήθελαν να φύγουν το γρηγορότερο από τον "τόπο του θανάτου". Να μπουν στο πρώτο σαπιοκάραβο που θα έβαζε πλώρη για έναν άγνωστο προορισμό, την Παλαιστίνη. Με μόνη ελπίδα να πιάσουν τη ζωή απ' την αρχή.
Ο Ιακώβ Σιμπή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Εβραϊκή και Κλασική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και δίδαξε Εβραϊκή Ιστορία. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα, δύο μελέτες για τους Εβραίους της Ελλάδας και μια ανθολογία ισραηλινής ποίησης. Το διδακτορικό του στο ΕΜΠ είχε ως θέμα την "Έννοια της Κοινότητας στους Εβραίους της Ελλάδας". Έχει μεταφράσει από τα εβραϊκά μεγάλους ισραηλινούς συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Άμος Οζ και Νταβίντ Γκρόσμαν.
