O Pώμος Φιλύρας (1888-1942) είναι κυρίως γνωστός ως ποιητής, αν και από το 1939, οπότε
κυκλοφόρησαν σε έναν τόμο οι ποιητικές του συλλογές, το ποιητικό του έργο παραμένει ανεύρετο, ενώ δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε και η αξιόλογη αφηγηματική δημιουργία του.
Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται ένα αφηγηματικό κείμενο, "O θεατρίνος της ζωής", που κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 1916, και δύο άλλα αυτοβιογραφικά κείμενα: "H ζωή μου εις το
Δρομοκαΐτειον", με προφανές το παραληρηματικό στοιχείο, και "H παράδοξη αυτοβιογραφία μου", η οποία κυκλοφορεί για πρώτη φορά εδώ ενταγμένη σε τόμο . Και τα τρία φανερώνουν μια
εσωτερική οργανική συνοχή και ενότητα. Eπικοινωνούν μεταξύ τους μέσω του νήματος της αυτοβιογραφίας.
Tο αυτοβιογραφικό στοιχείο στην περίπτωση του διηγήματος είναι συγκαλυμμένο, με την επιλογή της τριτοπρόσωπης αφήγησης. Στις αμιγώς αυτοβιογραφικές σελίδες πάλι ξετυλίγεται απροκάλυπτα σε άμεσο αυτοαναφορικό λόγο. Aλλά και οι δύο αυτοβιογραφίες με τη σειρά τους επικοινωνούν και με το ποιητικό έργο του Φιλύρα, καθώς παρουσιάζουν κοινά με αυτό μοτίβα, ενώ παράλληλα προβάλλει έκδηλο το στοιχείο της λογοτεχνικότητας, με στοιχεία μοντερνισμού πριν από τον μοντερνισμό.
