Μια ιστορία ζωής από το ιστορικό παρελθόν της οικογένειας Αδαμίδη στα βάθη της Ρωσίας, της Τραπεζούντας και της Κατερίνης, μέχρι σήμερα. Η Ελισάβετ Αδαμίδου-Ξυνού εξηγεί πως προχώρησε μόνη της μετά από τα ομιχλώδη έτη της Κατοχής. Δραστήρια και ανήσυχη για την εποχή εκείνη, έγινε επισήμως η πρώτη γυναίκα κτηματομεσίτρια στην Ελλάδα. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Προχώρησε και προχωρά τη ζωή της με την αγάπη και τη στήριξη της οικογένειάς της.
Γράφει το μεγάλο της παράπονο, διότι αδικήθηκε. Επανήλθαν όλα στη μνήμη της μετά το χαμό του αδερφού της.
Κάθε άνθρωπος στιγματίζεται από τις απώλειές του. Ο χρόνος τον κουράζει και οι καταστάσεις των εποχών τον διαμορφώνουν. Η αυτοβιογραφούμενη συνεχίζει και εξηγεί το λόγο που αξίζει κάποιος να προσπαθεί. Πιστεύει πως δεν μας θλίβουν οι περιπέτειες, αλλά μας δοκιμάζουν και μας δυναμώνουν. Χαρές, λύπες. Φως, σκοτάδι. Τα διδάγματα ζωής δεν τελειώνουν. Παραμένουν ανεξίτηλα.
