Το έργο "Η ζωή του Γαλιλαίου" του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι ένα σημαντικό βοήθημα για κάθε ανήσυχο πνεύμα, και κυρίως για τους νέους ανθρώπους που πρέπει να αντιμετωπίζουν την Τέχνη και την Επιστήμη με τον ίδιο σεβασμό...
Η ίδια η ζωή του πολύπαθου επιστήμονα, το πάθος του για την έρευνα και για την αποκάλυψη της αλήθειας, η πεποίθησή του ότι η επιστήμη πρέπει να κατακτά τη γνώση -αυστηρά και μόνο για το καλό της ανθρωπότητας-, οι ανθρώπινες αδυναμίες του και η τρομερή αυτοκριτική του, μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος οδηγός, μια πυξίδα, στον φουρτουνιασμένο ωκεανό που ταξιδεύει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Κώστας Καζάκος, από τον Πρόλογο
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.
