"Η διαδικασία της πνευματικής αναγέννησης συσχετίζεται με μια συνεχή μάχη με τον κατώτερο εαυτό· μια ατέλειωτη μάχη ανάμεσα στους πνευματικούς πόθους και τις γήινες επιθυμίες, στην οποία το Πνεύμα πρέπει να νικήσει την Ύλη.
Το Πνεύμα είναι Υπόσταση, Πραγματικότητα, Ενότητα. Είναι συνεπώς ακατάλυτο, αδιαίρετο, αδιαπέραστο, άφθαρτο, αιώνιο. Η Ύλη είναι Συσσώρευση, Πολλαπλότητα, Ψευδαίσθηση· είναι επομένως δίχως υπόσταση, διαιρετή, φθαρτή, και υπόκειται σε συνεχή αλλαγή. Αν ο άνθρωπος αποκτήσει πλήρη κυριαρχία πάνω στην Ύλη που συνθέτει την σύστασή του, τότε το βασίλειο της πνευματικής γνώσης θα ανοίξει μπροστά του, και θα συνειδητοποιήσει την παρουσία του Χριστού. Τότε η κουρτίνα που κρύβει το θυσιαστήριο του πνευματικού Ναού της Θείας Σοφίας θα χωριστεί, το Μεγάλο Μυστήριο θα αποκαλυφθεί, και ο Άνθρωπος θα γνωρίσει τον ίδιο του τον σωτήρα. Τότε θα εγερθεί από το μνήμα της Άγνοιας και θα περπατήσει ξανά στο λαμπρό ηλιόφως της αθάνατης Αλήθειας, που υπήρχε στην αρχή και θα υπάρξει στο τέλος.
Όσο ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον δικό του θείο εαυτό, θα συνεχίζει να αναζητά εξωτερικά αυτό που μπορεί να βρεθεί εσωτερικά· όσο δεν έχει βρει το ιδεώδες του στην ίδια του την ψυχή, θα προσκολλάται σε εξωτερικά ιδεώδη· αλλά όταν ξυπνήσει στην συνειδητοποίηση της θείας ισχύος μέσα του, θα σταματήσει να ψάχνει την σωτηρία σε εξωτερικά πρόσωπα και πράγματα, και αντί να αναζητά έναν Χριστό στην ιστορία, θα βρει τον πραγματικό Ιησού μέσα του."
O Franz Hartmann γεννήθηκε στην Βαυαρία το 1838, το δε 1865 μετανάστευσε στην Αμερική όπου και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Επισκέφθηκε πολλές περιοχές της Αμερικής και μελέτησε τα θρησκευτικά πιστεύω πολλών φυλών των Ινδιάνων. Επέδειξε έντονο ενδιαφέρον για τον πνευματισμό και ήταν δραστήριο μέλος των πνευματιστικών κύκλων της Νέας Ορλεάνης. Το 1882 έγινε μέλος της Θεοσοφικής Εταιρίας και το 1883 πήγε στο αρχηγείο της Θεοσοφικής Εταιρίας στο Άντυαρ των Ινδιών, όπου, κατόπιν προσκλήσεως του συνταγματάρχη Όλκοτ έμεινε μέχρι το 1885 ως μέλος του αρχηγείου της Θεοσοφικής Εταιρίας. Επειδή δεν συμφωνούσε με τις διάφορες ίντριγκες που επικρατούσαν εκεί, το 1885 επέστρεψε στην Βαυαρία όπου μαζί με τον Κάρλ Κέλνερ ανέπτυξε μια νέα θεραπεία για την φυματίωση, αργότερα δε ίδρυσε σανατόριο στο Σάλτσμπουργκ. Στους θεοσοφικούς κύκλους της Αυστρίας συνάντησε έναν γέρο υφαντή, που το όνομα του παραμένει άγνωστο, και ο οποίος λέγεται ότι ήταν Ροδόσταυρος μύστης, αμέσως δε έγινε μαθητής του. Το 1898 ίδρυσε στην Λειψία την Θεοσοφική Εταιρία της Γερμανίας.
Αργότερα, το 1902, έλαβε εξουσιοδότηση από τον Τζών Γιάρκερ να δημιουργήσει ένα Κυρίαρχο Θυσιαστήριο των Τεκτονικών Τύπων Μέμφις και Μισραήμ στην Γερμανία, καθώς και μία Μεγάλη Ανατολή για τον Σκωτικό Τύπο του Συμβουλίου του Σερνώ. Στην προσπάθεια του αυτή είχε συνεργάτη τον Τέοντορ Ρέους. Το 1906 ο Ρέους έθεσε αυτές τις δύο Τεκτονικές οργανώσεις κάτω από την αιγίδα του Ο.Τ.Ο. που είχε ιδρύσει ο Κέλνερ, ο δε Hartmann έλαβε τον τίτλο του Επίτιμου Μεγάλου Διδασκάλου του Κυριάρχου Θυσιαστηρίου.
'Ηταν μέλος της Societas Rosicruciana in Anglia (SRIA). Υπήρξε υποστηρικτής της Guido von List Gesellschaft που προωθούσε τον Αρμανισμό, ένα σύστημα γνωστικισμού και παγανισμού, που στηριζόταν στις θεωρίες των Αρμάνεν, των διαδόχων του βασιλέα Ηλίου, ενός σώματος ιερέων-βασιλέων του αρχαίου γερμανικού έθνους.
Υπήρξε επίσης, ενεργό μέλος του Μαρτινιστικού Τάγματος.
Πέθανε στις 7 Αυγούστου του 1912 στην Γερμανία.
Μη Διαθέσιμο
