Σύμφωνα με τον Μάικλ Γουόλτσερ, ο νέος πολιτικός κόσμος, που αναδύθηκε τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζεται αφ' ενός από την κατάρρευση του προγράμματος του ολοκληρωτισμού, αφ' ετέρου από την επικράτηση των αξιών της δημοκρατίας, αλλά και της πολιτισμικής αυτονομίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Τι σημαίνει λοιπόν, διερωτάται ο Αμερικανός φιλόσοφος, η αποδοχή μιας οικουμενικής ή οιονεί οικουμενικής ιδεολογίας και, ταυτόχρονα, η ενθουσιώδης στράτευση υπέρ της πολιτικής της διαφοράς; Η απάντησή του είναι σύνθετη αλλά, τελικά, αισιόδοξη. Υποστηρίζει ότι οι δύο αυτοί προσανατολισμοί δεν είναι κατ' ανάγκην ασύμβατοι: η πολιτική της διαφοράς μπορεί να συνυπάρξει με μια συγκεκριμένη εκδοχή οικουμενισμού. Όχι ενός οικουμενισμού που επιτάσσει την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές, αλλά ενός οικουμενισμού που ανοίγει τον δρόμο στην υιοθέτηση της δημοκρατίας οπουδήποτε υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι πολίτες· και το σημαντικότερο, που απαγορεύει τη βίαιη καταπίεση των μειονεκτικών και συνάμα των πλειοψηφικών ομάδων σε όλα τα κράτη - δημοκρατικά και μη.
Ο Μάικλ Γουόλτσερ γεννήθηκε το 1935 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Brandeis, κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πρίνστον (1962-1966) και του Χάρβαρντ (1966-1980). Από το 1980 είναι καθηγητής κοινωνικών επιστημών στο Institute for Advanced Study του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Ο Μάικλ Γουόλτσερ είναι από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της αμερικανικής πολιτικής φιλοσοφίας. Η δραστηριότητά του δεν περιορίζεται όμως μόνο στο πανεπιστήμιο. Ασχολείται επίσης με τη δημοσιογραφία και την πολιτική δράση. Είναι συνδιευθυντής του περιοδικού Dissent, το οποίο εκφράζει τη φιλελεύθερη και σοσιαλδημοκρατική Αριστερά των Η.Π.Α. Πήρε ενεργό μέρος στο κίνημα για την αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων των Μαύρων και στο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και μέχρι σήμερα παρεμβαίνει σε όλα τα μείζονα πολιτικά γεγονότα του καιρού μας. Υποστήριξε την επέμβαση στο Αφγανιστάν, αλλά καταδίκασε την επέμβαση στο Ιράκ, παραμένοντας σταθερά επικριτικός απέναντι στο τυραννικό καθεστώς του Σαντάμ.
Το έργο του Γουόλτσερ εστιάζει κυρίως στα ζητήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της πολυπολιτισμικότητας. Στο μεταίχμιο φιελελευθερισμού και κοινοτισμού, διαφοροποιήθηκε σε ορισμένα σημεία από το έργο του Τζων Ρωλς. Τόσο ο Ρωλς όσο και ο Γουόλτσερ υπερασπίζονται την προτεραιότητα του δημοκρατικού συστήματος, Ο Ρωλς ξεκινά από την ιδέα ενός "πρωταρχικού συμβολαίου", αντικείμενο του οποίου είναι η επιλογή αρχών δικαιοσύνης για τη βασική οργάνωση της κοινωνίας. Τα συμβαλλόμενα μέρη είναι ελεύθερα και ορθολογικά, και βρίσκονται, χάρις στο πέπλο της άγνοιας, σε σχέση ισότητας και συμμετρίας μεταξύ τους.
Ο Γουόλτσερ, αντιθέτως, αρνείται ότι υπάρχει μια μοναδική αρχή δικαιοσύνης και υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία η ισχύς πολλών και διαφορετικών αρχών δικαιοσύνης, οι οποίες εφαρμόζονται στις διάφορες σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Σε κάθε μία από τις σφαίρες αυτές (π.χ., οικονομία, πολιτική, ψυχαγωγία, οικογένεια, θρησκεία) αντιστοιχεί ένα καθορισμένο αγαθό (π.χ., το χρήμα, η εξορία, κλπ.). Κάθε αρχή δικαιοσύνης διατυπώνεται σε σχέση με τη φύση του αγαθού που διανέμεται: την ανάγκη για την υγεία, την αξία για την εκπαίδευση. Μια κοινωνία είναι δίκαιη όταν εκείνοι οι οποίοι κυριαρχούν σε κάποια από τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής δεν μπορούν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στη γειτονική σφαίρα για να αποκτήσουν το αγαθό της. Έτσι παραδείγματος χάριν, όσοι κυριαρχούν στην αγορά δεν πρέπει να ταυτίζονται με εκείνους που ελέγχουν την πολιτική.
Ο Γουόλτσερ αρνείται κάθε ιδέα ανατροπής της κοινωνίας με τη βία και, ως οπαδός ενός δημοκρατικού και αποκεντρωτικού σοσιαλισμού, θεωρεί ότι θεμελιώδες πρόβλημα της δημοκρατίας είναι ο τρόπος ανακατανομής των αγαθών.
Μη Διαθέσιμο
