Από το 1975 ο Αντρέ Γκριν, με μια ανακοίνωση που έκανε στο Διεθνές Συνέδριο Ψυχανάλυσης και η οποία άφησε εποχή, έδειξε πως η ψυχανάλυση, τόσο στη θεωρία της όσο και στην πρακτική της, δεν μπορούσε πλέον να αρκεστεί στα φροϋδικά "μοντέλα" που δεν επιτρέπουν, τελικά, να κατανοήσουμε τις περιπτώσεις που έχουν ονομαστεί οριακιές, τις οποίες, ωστόσο, συναντάμε όλο και συχνότερα στην κλινική εργασία στις μέρες μας.
Οι περιπτώσεις αυτές τοποθετούνται μεταξύ των κλασικών νευρώσεων και των αποδεδειγμένων ψυχώσεων: στα σύνορα. Δεν μπορούν να περιοριστούν σε μια νοσογραφική κατηγορία, διότι το "όριο" αποδεικνύει επίσης ότι η εύθραυστη γραμμή που χωρίζει το έξω από το μέσα, το εγώ από τον άλλο, είναι επισφαλής. Έτσι προκύπτει μια διαταραχή της προσωπικής ταυτότητας, ένα οδυνηρό αίσθημα κενού, μια τάση προς το τίποτα. Ο Οιδίποδας παραχωρεί τη θέση του στον Άμλετ...[...]
Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, διδάσκων ψυχαναλυτής της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Παρισιού, ο Andre Green είναι μία από τις πολλαπλώς σημαίνουσες προσωπικότητες στην παγκόσμια ψυχαναλυτική σκηνή τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το κλινικό και θεωρητικό του έργο έχει υποβάλει σε δημιουργική ανάγνωση όλες τις βασικές ψυχαναλυτικές έννοιες, όπως της ενορμήσεως, του συναισθήματος, της ψευδαισθήσεως, της αναπαραστάσεως, αλλά έχει όμως προωθήσει και νέες, όπως την έννοια του αρνητικού και την οργάνωση των οριακών προσωπικοτήτων. Δημοσιευμένο σε εκατοντάδες άρθρα και σε καμιά εικοσάδα βιβλία, μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες, εκφράζει όχι μόνο την πιο ζωντανή πλευρά της ψυχανάλυσης στο εσωτερικό της αλλά και την πιο δραστήρια σχέση της με τις βιολογικές επιστήμες, τις ανθρωπολογικές και τον πολιτισμό.
Μη Διαθέσιμο
