Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων αιώνων, οι ιστορικοί στρέφονται όλο και περισσότερο στις εικόνες προκειμένου να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το παρελθόν. Σε αυτό το κλασικό πλέον βιβλίο, ο μεγάλος ιστορικός της τέχνης Francis Haskell διερευνά τις διαφορετικές χρήσεις αυτών των εικόνων στην πορεία του νεώτερου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ξεκινώντας από τους αρχαιοδίφες του 16ου και του 17ου αιώνα και την ενασχόλησή τους με τις μαρτυρίες που προσφέρουν η νομισματολογία, η γλυπτική και η ανακάλυψη της ζωγραφικής στις κατακόμβες της Ρώμης, ο συγγραφέας περιγράφει την αξιοποίηση από τους ιστορικούς του 18ου αιώνα των οπτικών μαρτυριών του παρελθόντος, που ανοίγει τον δρόμο σε έναν νέο κλάδο γνώσης, αυτόν της ιστορίας του πολιτισμού. Στη συνέχεια αποτιμά τις νεότερες συμβολές οι οποίες συνδέουν τις εικαστικές τέχνες με τις νοοτροπίες της εκάστοτε εποχής και διαβλέπουν στην εξέλιξή τους το προανάκρουσμα γενικότερων πολιτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών ανατροπών. Ο Haskell ολοκληρώνει την έρευνά του με την ανάλυση του έργου μεγάλων ιστορικών του πολιτισμού του 19ου και του 20ού αιώνα, όπως ο Burckhardt και ο Huizinga, οι οποίοι ενσωματώνουν τις εικαστικές τέχνες στην ερμηνεία του παρελθόντος και τις αναδεικνύουν σε πηγές εφάμιλλες με τις γραπτές μαρτυρίες.
Ο Francis Haskell (1928-2000) είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς τέχνης του 20ού αιώνα. Μετά από σπουδές ιστορίας στο Eton και στο King's College του Κέιμπριτζ, επέλεξε ως θέμα της διδακτορικής του διατριβής την τεχνοτροπία των Ιησουιτών (Jesuiten stil), διεξάγοντας έρευνες στην Ιταλία, όπου επικεντρώθηκε στη μελέτη του συστήματος χορηγικής πολιτικής. Το βιβλίο του "Patrons and Painters", που εκδόθηκε το 1963, αποτελεί ένα συναρπαστικό πανόραμα της αγοράς τέχνης στην Ιταλία, με ιδιαίτερη έμφαση στις ιδιωτικές συλλογές της Ρώμης και της Βενετίας κατά τη διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα. Με το πλούσιο ερευνητικό, διδακτικό και συγγραφικό του έργο συνέβαλε στην ανάδειξη της κοινωνιολογικής διάστασης της τέχνης. Δίδαξε επί μία δεκαετία στο King's College και στη συνέχεια διετέλεσε καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1967 έως το 1995. Άλλα βιβλία του: "Rediscoveries in Art: some aspects of taste, fashion, and Collecting in England and France" (1976), "Taste and the Antique: The Lure of Antique Sculpture 1500-1900" (από κοινού με τον Nicholas Penny - 1981), "The Ephemeral Museum: Old Master paintings and the rise of the art exhibition" (2000).
