Η ιστορία της κόλασης

Υπάρχει η Κόλαση; Ελάχιστοι τόποι γοητεύουν το ανθρώπινο ον όσο ο Τόπος της Αιώνιας Τιμωρίας. Ενώ ο Παράδεισος περιγράφεται πάντα με αδρές γραμμές, σχεδόν μονολεκτικά -ένας Κήπος, ένα Φως, ένας Θρόνος- η Κόλαση έχει τη δική της γεωγραφία, τα δικά της έπη, τις δικές της γραφικές λεπτομέρειες. Ο Κάτω Κόσμος των Ελλήνων και η Σεόλ των Ιουδαίων θα είναι πάντα τα μέρη που εξάπτουν τη φαντασία και την περιέργειά μας. Συμβαίνει άραγε αυτό επειδή μας είναι πολύ περισσότερο οικείος ο πόνος παρά η χαρά, ή μήπως προσπαθούμε να βάλουμε σύνορα, όρια και συγκεκριμένες περιγραφές στην Κόλαση για να μειώσουμε τον τρόμο που μας προκαλεί η ιδέα του αέναου μαρτυρίου, να φέρουμε το απόλυτο στα μέτρα μας; Όποια και να είναι η απάντηση, η ιστορία της Κόλασης δε θα μπορούσε παρά να είναι εξίσου συναρπαστική με την ιδέα που τη γέννησε. Αν και οι περισσότεροι έχουμε στο νου μας τη λίμνη πυρός της Αποκάλυψης και τους δαίμονες-βασανιστές, στην πραγματικότητα η Κόλαση ως ιδέα ξεκίνησε πολύ διαφορετικά και η τωρινή της όψη, δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα από τους θεούς και τους δαίμονες παλιότερων θρησκειών. Τα όντα αυτά άσκησαν αναπόφευκτα τη θεϊκή τους γοητεία, μετατρέποντας την ιστορία της Κόλασης σε ένα έπος που αναγκαστικά αποσιωπήθηκε κατά σημεία προκειμένου να μη διαταραχθεί η επίσημη ιστορία. Από το Totentanz του Μεσαίωνα ωστόσο μέχρι τα Γριμόρια των μυστικιστών και το Χαμένο Παράδεισο του Μίλτον, αυτή η απαγορευμένη ιστορία κάνει την εμφάνισή της και απαιτεί, από τις σκιές, την προσοχή μας. Ας ακολουθήσουμε, προσεκτικά