Το βιβλίο υπό τον τίτλο «Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949)» του συγγραφέα και καθηγητή κ. Ιωάννη Σ. Παπαφλωράτου αποτελεί μία εξαιρετική, ανεκτίμητη και εμπεριστατωμένη μελέτη της πορείας του Ε.Σ. από τη συγκρότησή του τα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, έως το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου το 1949. Το εν λόγω σύγγραμμα, ιστορικά τεκμηριωμένο από πληθώρα πηγών, περιγράφει με γλαφυρότητα τη συγκρότηση, την ανάπτυξη και τη δράση του Ε.Σ. στη νεότερη ιστορία της χώρας μας. Καταδεικνύει, επίσης, με τον πιο εύγλωττο τρόπο, την προσφορά του Ε.Σ. στην προάσπιση θεμελιωδών αγαθών του Έθνους όπως της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της εθνικής μας ακεραιότητας. Χωρίς να περιορίζεται αποκλειστικά σε παράθεση γεγονότων και δράσεων του Ε.Σ., παρουσιάζεται η συμβολή του στο ευρύτερο πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και διεθνές περιβάλλον. Τα επιτεύγματα του Ε.Σ., όπως περιγράφονται στο έργο του κ. Ιωάννη Παπαφλωράτου, αποτελούν πηγή έμπνευσης για τις νεότερες γενιές και πολύτιμη παρακαταθήκη την οποία καλούμαστε να διαφυλάξουμε με αφοσίωση και υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Ο Ιωάννης Παπαφλωράτος γεννήθηκε το 1973. Εισήχθη μεταξύ των πρώτων στη Νομική Σχολή Κομοτηνής, το 1992. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΑ.Ι.ΑΜ.Ε.Π.) και η εργασία του υπό τον τίτλο "Οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών επί της Γιουγκοσλαβικής κρίσεως (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση), 1991 - 1996" (η οποία εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Ιωάννη Βαληνάκη) εκδόθηκε υπό τη μορφή Background Paper σε 4 τόμους για τις διπλωματικές μας υπηρεσίες. Το 1997, έλαβε το πτυχίο του και την ίδια χρονιά μετέβη στην Ολλανδία για μεταπτυχιακές σπουδές. Το 1998, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο εξειδίκευσης στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις από το Amsterdam School of International Relations. Το 1999, ξεκίνησε την εκπόνηση της διεπιστημονικής διδακτορικής διατριβής του υπό την επίβλεψη του καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κωνσταντίνου Σβολοπούλου. Το 2004, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με "άριστα". Έχει εργαστεί ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών επί διετία και είναι μόνιμος συνεργάτης διαφόρων ιστορικών περιοδικών. Τον Ιανουάριο του 2009, ανεδείχθη τακτικός εταίρος κατόπιν προτάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού". Το Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου, της Ακαδημίας Αθηνών, με έπαθλο 5000 ευρώ, για το βιβλίο του "Η ελληνοϊταλική κρίση του 1923: Το επεισόδιο Tellini - Κέρκυρας". Σήμερα, διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (Σ.ΕΘ.Α.) και το Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Έχουν εκδοθεί 5 βιβλία του και έχουν δημοσιευτεί 82 άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά.
