Τα αιτήματα για τελειότητα και μουσικότητα που συνθέτουν την ιστορία της καθαρής ποίησης διατυπώθηκαν στη Γαλλία από σπουδαίους ποιητές οι οποίοι αναγνώρισαν ως πρόδρομό τους τον Έντγκαρ Αλλαν Πόε. Με τα αιτήματα αυτά σχηματίζονται στα γαλλικά γράμματα οι διαδοχικοί κρίκοι μιας αλυσίδας, σταθερά στραμμένης προς την ποιητική αφαίρεση. Στην Ελλάδα, αντί για αλυσίδα, περισσότερο σχηματίζεται ένα δέντρο με κλαδιά και παρακλάδια: οι ρίζες και ο κορμός του ξεπήδησαν από τον Σολωμό και συνεχίστηκαν από τον Παλαμά. Ορισμένοι από τους κεντρικούς κλώνους του, που καταλήγουν στον Σεφέρη, φτιάχτηκαν από τον Σικελιανό. Κάποιοι άλλοι, που οδηγούν στον Εμμανουήλ, από τον Μελαχρινό. Τελικά το θέμα της καθαρής ποίησης διακλαδίζεται ολόγυρα σε αρίφνητους μικρούς βλαστούς, που φύονται ως τις μέρες μας.
