Η αξία Της καινούργιας πατρίδας δε βρίσκεται μόνο στο ότι συμπληρώνει ένα κενό στη βιογραφία του Γιώργου Φαρσακίδη. Το κείμενο αυτό είναι πολύτιμο και για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Οι γοητευτικές περιγραφές του Φαρσακίδη μάς παρουσιάζουν μια ξεχασμένη πόλη, τη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του '30. Μέσα από τα παρατηρητικά του μάτια ζωντανεύουν οι γειτονιές της πόλης, οι χαρακτηριστικοί τύποι της, τα μαγαζιά της, οι καθημερινές ασχολίες των ανθρώπων, οι συζητήσεις τους στα καφενεία, ο αγώνας τους για επιβίωση και για αξιοπρέπεια.
Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης. Ανταρτοεπονίτης, δεκαοχτώ χρονών, τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους και έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια. Κατά διαστήματα έχει κάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλους τόπους κράτησης - Μακρόνησος, Άη Στράτη, Γυάρος, Λέρος - δεκαεξήμισι χρόνια.
Αυτοδίδακτος, στους τόπους της κράτησής του ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή των συγκρατούμενων συναγωνιστών του κι αργότερα από τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Μετά την πτώση της χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ' εφημερίδες, εκθέτει και κυκλοφορεί τα έργα του.
Το 1984, το βιβλίο του "Η πρώτη πατρίδα" παίρνει το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Η εικαστική και η λογοτεχνική του δουλειά γίνεται γνωστή στη Σοβιετική Ένωση και σε άλλες χώρες. Κριτικά σχόλια και παρουσίαση του έργου του δημοσιεύονται στην Πράβντα, στην Ισβέστια, στη Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα και άλλα έντυπα, ενώ μέρος της εργασίας του προβάλλεται από τη σοβιετική τηλεόραση.
Καλεσμένος από την εφημερίδα Πράβντα στον γιορτασμό για τα 30 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης, ο Γ. Φαρσακίδης τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.
