Τι είναι η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς εμφανίζεται και τι εμπόδια είχε να αντιμετωπίσει; Τι προβλέπεται για αυτήν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας; Ποια τα εργαλεία της και ποια η σχέση της με το ΝΑΤΟ; Αλλά και πώς βλέπει η ΕΕ τον ρόλο της στο διεθνές σύστημα; Ως μια μεγάλη αγορά ή ως διεθνή δρώντα; Και τι σημαίνει και τι προϋποθέτει η επιλογή αυτή;
Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, που αφορούν όχι αποκλειστικά την άμυνα και ασφάλεια της ΕΕ αλλά και συνολικά το μέλλον της, επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο αυτό. Εξετάζει παράλληλα τον ρόλο των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαμόρφωση της ΚΠΑΑ και τις μεγάλες προκλήσεις που αυτή έχει να αντιμετωπίσει. Μελετά τις προσπάθειες διαμόρφωσης μιας συνεκτικής στρατηγικής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ, σε έναν κόσμο που αλλάζει με γοργούς ρυθμούς.
Η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας είναι μια σημαντική πτυχή της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που στόχο έχει να οδηγήσει σε αυτονομία απόφασης και δράσης της /Ενωσης σε κρίσιμα για αυτήν ζητήματα. Είναι μια δύσκολη πορεία ενός εγχειρήματος, μια διαδικασία που είναι ακόμη εν εξελίξει και η κατάληξή της δεν είναι σε καμιά περίπτωση προδιαγραμμένη.
Η Μαριλένα Κοππά γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Μαρτίου 1963. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και πολιτική επιστήμη στο Παρίσι όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Συγκριτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Paris-X Nanterre (θέμα της διατριβής της: "Η δημιουργία των κομματικών συστημάτων στα Βαλκάνια τον 19ο-20ο αιώνα: Βουλγαρία, Σερβία, Ελλάδα". Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και έχει διατελέσει ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σχέσεων του ίδιου Πανεπιστημίου μεταξύ 1992-1997. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν το μειονοτικό φαινόμενο στα Βαλκάνια, τα προβλήματα μετάβασης και εκδημοκρατισμού στην περιοχή, το φαινόμενο του εθνικισμού και τις διεθνοτικές σχέσεις. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μια εύθραυστη δημοκρατία: η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον", εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 1994, "Οι μειονότητες στα μετακομουνιστικά Βαλκάνια: πολιτικές του κέντρου και μειονοτικές απαντήσεις", εκδ. Λιβάνη, Αθήνα, 1997, και "Η συγκρότηση των κρατών στα Βαλκάνια: 19ος αιώνας", εκδ. Λιβάνη, Αθήνα, 2002, καθώς και σειρά άρθρων για θέματα βαλκανικής πολιτικής. Διετέλεσε τακτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ), ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, από το 2003 μέχρι το 2007, ενώ από τον Ιανουάριο 2008 ορίσθηκε αναπληρωματικό μέλος του. Έχει διατελέσει πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Αναπτυξιακών και Στρατηγικών Μελετών "Ανδρέας Παπανδρέου" (ΙΣΤΑΜΕ), ενώ από τον Φεβρουάριο 2008 ορίσθηκε μέλος του ΔΣ του Ιδρύματος. Στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στις 3-6 Μαρτίου 2005, εξελέγη μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και στη συνέχεια 2 φορές μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Τον Οκτώβριο του 2007 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς αντιπρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι, επίσης, μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και της Υποεπιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας, και αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού, της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ-Ρωσίας.
