Πότε ήταν η τελευταία φορά άραγε που ήρθατε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα βιβλίο; Σπάνια ένα βιβλίο αποζητά και προϋποθέτει την αλλαγή του τρόπου σκέψης του αναγνώστη κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, όσο και πέραν αυτής. Διότι περί τούτου πρόκειται το βιβλίο αυτό. Προσθέτει εντός του ο συγγραφέας μία νέα προτροπή και μάθηση. Μία επανεξέταση της ήδη προχωρημένης και κουρασμένης διαδικασίας που επιβάλλει η δυτική φιλοσοφία, και συγκεκριμένα η μεταφυσική της εμβέλεια, στην σκέψη. Πόσο κουρασμένοι είμαστε! Η μεταφυσική πρόταση της δυτικο-ευρωπαϊκής φιλοσοφίας έχει ταξιδέψει τους δρόμους της ερώτησης, της απάντησης και της απορίας εδώ και κάποιους αιώνες μεταδίδοντας (αλήθεια τί;) κανόνες, προτρεπτικότητες, απαγορεύσεις, μεταγραφές, συναλλαγές, προκλήσεις, τοποθετήσεις και αρχές κυριαρχικότητας επί παντός επιστητού. Τα ερωτήματα του λόγου, της φύσης, της κουλτούρας, του είναι, του μη-είναι, της ενδεχομενικότητας, της αναγκαιότητας, του αυτού καθ' αυτού, της κυριαρχίας, της εποχής και της μεταεποχής, του χρόνου και της αντιπαραβολής, που διατυπώνει η μεταφυσική κουρασμένα, αναζητούν εκ φύσεως απαντήσεις. Μόνο που δύναται να παρατηρήσει κανείς πως εδώ και καιρό οι ερωτήσεις αυτές παρουσιάζονται κουρασμένες, κορεσμένες, ίσως, διαφορετικές προς τον καιρό μας. Η σκέψη καλείται να παρατηρήσει τον αναχρονισμό της. Αλήθεια, ποιο ερώτημα τίθεται στον καιρό μας, από τον καιρό μας και πως να το σκεφτούμε αυτό; Ποια είναι, πλέον, η τύχη της ακροαματικής διαδικασίας αυτών των μεγάλων ερωτημάτων; Σε ποιόν τόπο βρίσκουν σκέπη, μετά την κριτική που ασκείται στην ίδια την μεταφυσική και την φιλοσοφία στην εποχή μας; Τούτο δεν ήταν και το ερώτημα της φιλοσοφίας, άλλωστε, από την αρχή της; H αναζήτηση ενός τόπου, του "νέου", για την σκέψη και την σοφία. Πως όμως να σκεφτούμε μετά το "τέλος" της σοφίας; Tο κύριο ερώτημα του βιβλίου αυτού είναι το εξής: Σήμερα που όλα συμβιβάζονται κοινωνικά και πολιτικά με όλα τα "άλλα" (η αριστερά με την δεξιά, η δικαιοσύνη με τον πόλεμο, η ειρήνη με τον συνεχή εμφύλιο, η φτώχεια με τον πλούτο, το δικαίωμα με την απουσία του, κ.τ.λ.) τι λογίζεται και τι πράττει η κοινωνία; Ποιο είναι το είναι που ενώνει την κοινωνία; Tι μας κοινωνεί;
Ο Giorgio Agamben διδάσκει φιλοσοφία στο Ινστιτούτο αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου της Βενετίας. Έχει διδάξει φιλοσοφία στο παρελθόν σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Διεθνούς Κολεγίου της Φιλοσοφίας στο Παρίσι. Εδώ και δεκαετίες είναι ο επιμελητής της ιταλικής έκδοσης των Aπάντων του Walter Benjamin. Ο Agamben υπήρξε μαθητής του Martin Heidegger την δεκαετία του 1960 και συνοδοιπόρος με την σκέψη, μεταξύ άλλων, των Guy Debord, Gilles Deleuze, Michel Foucault και Walter Benjamin. Έχει συγγράψει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: "La Potenza del pensiero", Neri Pozza, Vicenza 2005· "Homo Sacer", Einaudi, Torino 1995· "Mezzi senza fine. Note sulla politica", Bollati Boringhieri, Torino 1996· Quel che resta di Auschwitz, Bollati Boringhieri, Torino 1998· Il Tempo che resta. Un commento alla Lettera ai Romani, Bollati Boringhieri, Torino 2000· "L'aperto, L'uomo e l'animale", Bollati Boringhieri, Torino 2002· "Profanazioni, Nottetempo", Roma 2005· με τον G. Deleuze το "Bartleby, la formula della creazione", Quodlibet, Macerata 1993, και πρόσφατα το "Il Regno e la Gloria. Per una genealogia teologica dell'economia e del governo", Neri Pozza, 2007.
