Πόσα άραγε έχει, να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφησε πίσω του "Το έγκλημα του Ψυχικού", του Παύλου Νιρβάνα, "Τα Καλλιστεία του Θανάτου", του Χρήστου Χαιρόπουλου και το "Έγκλημα στο Κολωνάκι", του Γιάννη Μαρή;
Τη δική τους απάντηση, από τις Εκδόσεις Αιγαίον, θα δώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που, παίρνοντας από εκείνους τη σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια της κοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήματα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων και της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνάμα να κατακτήσουν τη μοιραία εκείνη γυναίκα, η οποία αποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο φανερό πόθο τους: τη λογοτεχνικότητα.
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, ο Φίλιππος Φιλίππου παρουσιάζει μια νέα περιπέτεια του δημοσιογράφου Τηλέμαχου Λεοντάρη (ήρωά του από τα παλαιότερα μυθιστορήματα "Το χαμόγελο της Τζοκόντας", "Αντίο, Θεσσαλονίκη" και "Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες"), που συναντά σε μια παμπ του Λονδίνου έναν Έλληνα εφοπλιστή, ο οποίος του αναθέτει να μεταφέρει στην Αθήνα μια εικόνα ανεκτίμητης αξίας. Ο Λεοντάρης επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου ο κόσμος υποφέρει από τη βαρυχειμωνιά της εποχής του Μνημονίου, αλλά, ενώ ετοιμάζεται να παραδώσει την εικόνα, ένα αναπάντεχο έγκλημα ματαιώνει την παράδοσή της. Λίγη ώρα αργότερα πέφτει νεκρός κι αυτός που θα την παραλάμβανε. Ο Λεοντάρης επιστρέφει ταραγμένος στο ξενοδοχείο του, όπου τον επισκέπτεται ένας παλιός γνώριμός του, ο αστυνόμος Τσιρόπουλος. Μια νέα πρόκληση, η λύση του μυστηρίου του διπλού φονικού, τους περιμένει.
Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1948. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε φορτηγά καράβια. Το πρώτο του βιβλίο, "Οι Κνίτες, τέκνα της ανάγκης ή ώριμα τέκνα της οργής;" εκδόθηκε το 1983. Ακολούθησαν οι μικρές βιογραφίες "Ιδανικοί αυτόχειρες ή ζήτω ο θάνατος" (1984), το αφήγημα "Οι εραστές της θάλασσας ή Το βιβλίο του άγνωστου ναύτη" (1986), τα αστυνομικά μυθιστορήματα "Κύκλος θανάτου" (1987 και 2007), "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" (1988) και "Το μαύρο γεράκι" (1996), η μελέτη "Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας" (1996), το επίσης αστυνομικό "Αντίο, Θεσσαλονίκη" (1999), το αφήγημα "Ομόνοια" 2000. "Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας" (2000), το μυθιστόρημα "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" (2003), το μυθιστόρημα "Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά" (2005), τη βιογραφία "Κωσταντίνος Θεοτόκης, σκλάβος του πάθους" (2006) και τα μυθιστορήματα "Ο θάνατος του Ζορμπά" (2007) και "Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες" (2009), "Ο οργισμένος έφηβος" (2010), "Ο ερωτευμένος Ελύτης" (2011), "Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου", (2012). Έχει συνεργαστεί με ποικίλα έντυπα, περιοδικά και εφημερίδες. Στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή" και στο περιοδικό "Αντί" έγραφε κείμενα για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει στην εφημερίδα "Το Βήμα" κριτικές και παρουσιάσεις αστυνομικών βιβλίων. Ζει στην Αθήνα.
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)
