Ο Σπύρος Κατσίμης, για χρόνια υπηρέτης της ποίησης, προτάσσει, στη νέα του συλλογή, την εξορία της μνήμης και την προέλαση της προσδοκίας. Με γλώσσα καθαρή και με λόγο σύντομο, αναθέτει στην ποίηση το ρόλο της αφήγησης του τετελεσμένου. Η κραυγές που ακούγονται είναι το μέσον για να οδηγηθεί το ποίημα στην ολοκλήρωση, εκεί που ποιητής και αναγνώστης συναντώνται.
Μη Διαθέσιμο
