Η μοντέρνα εποχή τελείωσε και αρχίζει η μεταμοντέρνα κατάσταση. Με την διατύπωση αυτή ο συγγραφέας συνοψίζει μια σειρά θεμελιακών αλλαγών, που τις αναλύει με αφετηρία το πρόβλημα της γνώσης μέσα στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Αν η μοντέρνα εποχή, δηλ. η εποχή του Διαφωτισμού και των ιδεολογιών της χειραφέτησης, πίστευε σε μια γνώση δεμένη με την καθαρή έρευνα της αλήθειας και με την ανάπτυξη της προσωπικότητας, η μεταμοντέρνα εποχή, όπως διαμορφώνεται μέσα στις συνθήκες της πληροφορικής, υποτάσσει την γνώση και την έρευνα στην αρχή της αποδοτικότητας, διαλύοντας έτσι τα προηγούμενα ιδεώδη, αλλά και συνάμα ανοίγοντας άλλες προοπτικές και δυνατότητες. Έτσι η συζήτηση για το μοντέρνο και το μεταμοντέρνο δεν αφορά μόνο αισθητικά προβλήματα, αλλά αγκαλιάζει την πολυστρώματη προβληματική της οργάνωσης και της νομιμοποίησης της μεταβιομηχανικής κοινωνίας. Ακριβώς γι' αυτό υπήρξε τόσο έντονη στα τελευταία χρόνια. Το μικρό τούτο βιβλίο αποτέλεσε έναν από τους σημαντικούς της καταλύτες, αλλά και σταθμούς.
Ο Ζαν-Φρανσουά Λυοτάρ (1924-1998) δίδαξε φιλοσοφία στη Γαλλία και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Συγγραφέας της "Μεταμοντέρνας κατάστασης", του γνωστότερου, ίσως, έργου του, έγραψε ακόμα τριάντα περίπου έργα γύρω από την τέχνη, τη φιλοσοφία, τη σύγχρονη κοινωνία -από το "Discours, Figure" (1971) ώς το "Different (1983), από το "Derive a partir de Marx et de Freud" (1973) ως το "Heidegger et les Juifs" (1988), από το "Inhumain" (1988) ως το "Moralites postmodernes" (1993). Πέθανε στο Παρίσι από λευκαιμία τον Απρίλιο του 1998.
Μη Διαθέσιμο
