Ο παλιός συνδικαλιστής Μπρούνο Τρεντίν είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους σημαντικούς αγωνιστές, αναλυτές και διαμορφωτές της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ιταλικού και του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος.
Στα κείμενα που περιέχονται στην έκδοση αυτή ο Τρεντίν συνεισφέρει στο σύγχρονο προβληματισμό περί της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης σε μια εποχή όπου η κρίση του οικονομικού συστήματος "γεννάει" ανεργία και μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις.
Η άποψη που διατυπώνει δεν υιοθετεί τη ζοφερή οπτική του Ρίφκιν περί του τέλους της εργασίας, ούτε όμως και την κυνική αντίληψη του αμερικανικού υποδείγματος περί του "αναγκαίου κακού" της αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Υποστηρίζει ότι η σχέση ανάμεσα στην οικονομική μεγέθυνση και στην απασχόληση δεν είναι αναγκαστικά αντίστροφη και ότι υπάρχουν στρατηγικές οικονομικής ανάπτυξης που είναι συμβατές με την αύξηση των θέσεων εργασίας ακόμη και στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Αυτές οι στρατηγικές θα πρέπει να αποτελούν το βασικό ζητούμενο του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο μελετητής, συνδικαλιστής και κοινωνικός αγωνιστής Μπρούνο Τρεντίν (1926-2007) γεννήθηκε στη Γαλλία από ιταλούς γονείς (ο πατέρας του ήταν δικηγόρος με αντιφασιστική δράση και αποφάσισε να αποδράσει στη Γαλλία με την οικογένειά του). Σπούδασε και ο ίδιος νομικά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, πριν επιστρέψει στη Γαλλία, το 1941, και εναντιωθεί στην κατοχική κυβέρνηση του Βισύ. Έλαβε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών, μεταξύ 1943-1945, αρχικά στη Γαλλία και μετά στην Ιταλία, με την οργάνωση "Δικαιοσύνη και Ελευθερία", την οποία ίδρυσε μαζί με άλλους. Το 1949 γράφτηκε στην Ιταλική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGIL), αναλαμβάνοντας το Γραφείο Οικονομικών Μελετών της. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του ΚΚΙ, του οποίου διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (1960-1973), εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος Ρώμης (1960-1973) και βουλευτής (1962-1972). Διετέλεσε, επίσης, γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργατών Μεταλλουργίας (Federazione Impiegati Operai Metallurgici, FIOM), το 1962, γενικός γραμματέας της Ενιαίας Ομοσπονδίας Μετάλλου (Federazione Unitaria della Metallurgia, FLM), το 1977, εθνικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών (Confederazione Generale Italiana del Lavoro, CGIL), το 1988, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για τα Οικονομικά της Εργασίας (CNEL) και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για το ίδιο θέμα, το 2002. Έγραψε τα βιβλία: "Lavoro e liberta", 1994, "Il coraggio dell' utopia", 1994, "La citta del lavoro", 1997, κ.ά.
Μη Διαθέσιμο
