Στη "Μηχανή του Χρόνου" ο Γουέλς γίνεται πρωτοπόρος της έννοιας του ταξιδιού στην "τέταρτη διάσταση» και στοχάζεται πάνω στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Με ένα παράτολµο άλµα που βάζει φωτιά στη φαντασία, στέλνει τον γενναίο εξερευνητή του να αντιµετωπίσει ένα µέλλον φορτωµένο µε τις µεγαλύτερες ελπίδες και τους σκοτεινότερους φόβους της ανθρωπότητας. Οι δύο παράξενες ανθρώπινες φυλές που ανακαλύπτει -οι αιθέριοι Ελόι και οι υποχθόνιοι Μόρλοκ- συµβολίζουν τις δύο όψεις της ανθρώπινης φύσης. Ο κόσµος τους, η εποχή των γιγάντιων καβουριών και το τελικό πορτρέτο του Ήλιου που πεθαίνει συνθέτουν ένα αξέχαστο όραµα του µέλλοντος.
"Η Μηχανή του Χρόνου", το πρώτο βιβλίο στην παγκόσµια λογοτεχνία µε θέµα το ταξίδι στον χρόνο δηµοσιεύ¬τηκε αρχικά σε συνέχειες στα τεύχη του περιοδικού The New Review από τον Ιανουάριο ως τον Μάιο του 1895. Ο εκδοτικός οίκος Henry Holt κυκλοφόρησε την πρώτη έκδοση σε βιβλίο στην Αµερική στις 7 Μαΐου του 1895, και ακολούθησε η αγγλική έκδοση από τον William Heineman στις 29 Μαΐου του ίδιου έτους, µε εξώφυλλο σχεδιασµένο από τον Μπεν Χάρντι.
Ο Χρονοταξιδιώτης, ένας επιστήµονας της βικτωριανής εποχής, ταξιδεύει στο έτος 802.701 µ.Χ. όπου τα πάντα στον κόσµο έχουν αλλάξει. Όλος ο αγώνας, ο πόνος και τα πάθη της ανθρωπότητας µοιάζουν να έχουν αντικατασταθεί από µία ουτοπία οµορφιάς, ευδαιµονίας και ειρήνης, µε τους απογόνους του ανθρώπου να ζουν σε πλήρη αρµονία µεταξύ τους. Ο Χρονοταξιδιώτης αποφασίζει να µελετήσει αυτά τα θαυµαστά πλάσµατα και να ανακαλύψει το µυστικό τους, πριν επιστρέψει στην εποχή του - ώσπου ξαφνικά η χρονοµηχανή του, η µόνη του οδός διαφυγής, εξαφανίζεται.
Ο Χέμπερτ Τζώρτζ Γουέλς, μυθιστοριογράφος και κοινωνιολόγος, γεννήθηκε στο Μπρόμλυ του Κέντ το 1866. Τελείωσε το σχολείο στο Μίντχερστ, έκανε ένα διάστημα παραγιός σε ταπετσέρη κι έπειτα σε κάποιο φαρμακείο, κέρδισε μια υποτροφία για το Βασιλικό Κολέγιο Θετικών Επιστημών, κι αργότερα δίδαξε σε κολέγιο του Καίημπριτζ. Πέθανε το 1946. Το πρώτο πετυχημένο βιβλίο του ήταν "Η μηχανή που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο" (1895). Δύο χρόνια αργότερα, ακολούθησε "Ο αόρατος άνθρωπος". Πάθος της ζωής του Γουέλς και κίνητρο για τη δημιουργική γραφή του ήταν "να δημιουργεί ουτοπίες". Στην τελευταία φάση ο Γουέλς ξαναγύρισε στα κοινωνικοπολιτικά βιβλία, με το "΄Ενα ιστορικό σχεδιάγραμμα" και το "Σχήμα των πραγμάτων που θα 'ρθουν". Η "Αυτοβιογραφία" του δημοσιεύτηκε το 1934.
