Το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας που με οξύτητα, και πάλιν, παρουσιάστηκε στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1980 αλλ' εξακολουθεί και σήμερα να απασχολεί την ελληνική κοινωνία δεν είναι νέο. Εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως με την έναρξη του Αγώνα του 1821 στο επαναστατημένο Έθνος και υπό συγκρότηση ελληνικό κράτος και, ακολούθως, πέρασε στη συγκυρία από διάφορες φάσεις και διακυμάνσεις, ιδιαίτερα, σε περιόδους έντονων οικονομικών, κοινωνικών, ιδεολογικών και πολιτικών κρίσεων.
Με τη λογική αυτή προέκυψε η παρούσα εργασία στη βάση της μελέτης και αξιοποίησης των ιστορικών πηγών. Μοναδική πηγή για τα χρόνια εκείνα είναι το "Κατάστιχον <των> Μοναστηριών" του 1829, που εναπόκειται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Πρόθεσή μου είναι τα στοιχεία αυτά να έλθουν στην επιφάνεια και να αξιολογηθούν κοινωνικοϊστορικά, αφού, αναφέρονται σε ένα εκτεταμένο πεδίο του τότε ελλαδικού χώρου.
Ο Χαράλαμπος Μπαμπούνης γεννήθηκε στον Αδάμαντα Μήλου Κυκλάδων το 1952 και σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1998 αναγορεύθηκε διδάκτορας Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και το 2009 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε, παράλληλα, ως επισκέπτης Καθηγητής σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σήμερα είναι υπεύθυνος της κατεύθυνσης "Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας - Λαογραφία και Πολιτισμός" του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του τμήματός του και διευθυντής του Εργαστηρίου των Κοινωνικών Επιστημών στο ίδιο Τμήμα. Το συγγραφικό του έργο αναφέρεται κυρίως στην ιστορία του 19ου και 20ού αι., στην ιστορία των θεσμών, στις ιστορικές πηγές, στην τοπική ιστορία, στην ιστορία της εκπαίδευσης καθώς και σε θεωρητικά και μεθοδολογικά ζητήματα της ιστορίας.
