Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει στόχο τη γλωσσική μελέτη των νεοελληνικών παροιμιών. Αντικείμενο αποτελεί το παροιμιακό κείμενο από μόνο του, όπως είναι καταγραμμένο στις συλλογές και στα λεξικά που λαμβάνονται υπόψη στην εργασία αυτή, και όχι στο συγκεκριμένο / ευρύτερο κείμενο (συνομιλία, τύπος, λογοτεχνικό κείμενο) στο οποίο μπορεί να απαντά.
Η εργασία αποτελείται από ένα εισαγωγικό μέρος, τέσσερα κύρια μέρη και επίλογο. Στο εισαγωγικό μέρος δίνονται συνοπτικά στοιχεία που αφορούν γενικά την παροιμιολογική έρευνα. Στα τρία πρώτα κύρια μέρη που ακολουθούν και που αφορούν τη συγχρονία, δίνονται οι κυριότερες προσεγγίσεις της παροιμίας στη σύγχρονη παροιμιολογική έρευνα, εξετάζεται η παροιμία σε σχέση με συγγενικά προς αυτήν είδη και ορίζεται το αντικείμενο, ενώ στη συνέχεια εξετάζονται συντακτικά και σημασιολογικά χαρακτηριστικά των νεοελληνικών παροιμιών καθώς και οι παραδειγματικές σχέσεις ανάμεσα στις νεοελληνικές παροιμίες. Στο τέταρτο κύριο μέρος που αποτελεί συμβολή στη διαχρονία της ελληνικής παροιμίας, εξετάζονται ζητήματα που εντάσσονται στη διαχρονική θεώρηση της νεοελληνικής παροιμίας. Στο τέλος κάθε κύριου μέρους δίνεται η ανακεφαλαίωση και τα συμπεράσματα του μέρους που προηγήθηκε. Ακολουθεί ο επίλογος όπου παρατίθενται πολύ περιληπτικά κάποια από τα συμπεράσματά μας και προτείνονται κατευθύνσεις για περαιτέρω έρευνα.
[...] (από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)
