Το πρόβλημα, το όποιο προσεγγίζει ο συγγραφέας με το βιβλίο αυτό, αφορά στην δυνατότητα του ατόμου να αθετεί την αλήθεια, κατά τον διάλογό του με τα διλήμματα και τις υπαρξιακές του επιλογές, λόγω του ισχυρισμού του δικαιώματος της προσωπικής του ελευθερίας να αυτοπροσδιορίζεται κατά το δοκούν.
Μερικά από τα κύρια ερωτήματα πού ψηλαφούν την προβληματική της δυνατότητας αυτής είναι και τα πιο κάτω:
- Ποια μπορεί να είναι η σχέση της αλήθειας, ως αξιολογικού μεγέθους της υπάρξεως, με το δικαίωμα της ελευθερίας χωρίς όρια;
- Πόσο εφικτό είναι στον ανθρώπινο ψυχοδυναμισμό να αθετεί την αλήθεια, χωρίς τον κίνδυνο της διαφυγής στη νεύρωση;
- Ποιες ψυχοδυναμικές λειτουργίες του ατόμου αντιτάσσονται στην αθέτηση της αλήθειας, μπλοκάροντάς το στον φαύλο υπαρξιακό κύκλο της δομής του νευρωτικού συμπτώματος;
- Ποιο είναι το "παράλογο" εκείνο σύμπλεγμα του ψυχοδυναμικού πυρήνα της νεύρωσης, το οποίο, την στιγμή που απωθείται στο ασυνείδητο, κυριαρχεί συγχρόνως απόλυτα στις λειτουργίες του συνειδητού;
- Σε ποιο βαθμό η νεύρωση, ως καρπός της απώθησης της αλήθειας, αποτελεί τον κεντρικό ψυχοδυναμικό άξονα της σύγκρουσης του ατόμου με τον εαυτό του;
- Πότε η νεύρωση έχει αρνητικό χαρακτήρα και πότε θετικό;
- Ποιο είναι το ψεύδος που υπηρετεί και ποια αλήθεια υποκρύπτει;
Ο Ιωάννης Κορναράκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1926. Σπούδασε Θεολογία στη θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ψυχοπαθολογία και θεραπευτικές κλινικές εφαρμογές στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Innsbruck, Χριστιανική Παιδαγωγική και Ποιμαντική στο Πανεπιστήμιο του Strasbourg και Ψυχολογία του Βάθους και ποιμαντική φροντίδα των ψυχασθενών στη Ρωμαιοκαθολική Σχολή του Πανεπιστημίου του Munster. Το 1960 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα "Η βίωσις του πάθους κατά την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής". Το 1966 έλαβε από την ίδια Σχολή τον τίτλο του υφηγητή με την εργασία του "Η νεύρωσις ως αδαμικόν πλέγμα. Συμβολή εις την Ποιμαντικήν Θεολογίαν". Το 1968 εξελέγη εντεταλμένος Υφηγητής και το 1974 Έκτακτος Καθηγητής από την ίδια Σχολή με ανάθεση της διδασκαλίας του μαθήματος της Ποιμαντικής Ψυχολογίας. Το 1978 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής στην Έδρα της Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1993.
