Ο Αντρέας Μάιερ αφηγείται με έναν ιδιάζοντα περίεργο και αινιγματικό τρόπο την πορεία μιας οικογένειας από την ειδυλλιακή ζωή προς την αυτοκαταστροφή. Ενώ οι πρόγονοι απολάμβαναν την καθημερινότητά τους σε μια φαινομενικά χαλαρή ατμόσφαιρα της γερμανικής επαρχίας, οι κατοπινές γενιές –περίεργα παιδιά και αλλοπρόσαλλα εγγόνια– βρέθηκαν μπλεγμένες ανάμεσα σε κληρονομικά, ένα τεράστιο κτήμα, μια κακόβουλη δημοτική υπηρεσία πολεοδομίας και έναν χειριστή εκσκαφέα από το πουθενά. Μοιάζει σαν όλοι τους να έχουν προσβληθεί από έναν εξολοθρευτή ιό, ώς τη στιγμή που ο αφηγητής, και μαζί του μια ολόκληρη γενιά, διαπιστώσουν ότι: είμαστε τα παιδιά των παιδιών της σιωπής.
