Το 2019 βρίσκει την ενότητα της Ορθοδοξίας στον έσχατο κίνδυνο. Τον Οκτώβριο του 2018 η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποφάσισε να δώσει την αυτοκεφαλία στους σχισματικούς Ορθοδόξους της Ουκρανίας, χωρίς τη συναίνεση του Πατριαρχείου της Μόσχας, υπό την δικαιοδοσία του οποίου ήταν η Εκκλησία της Ουκρανίας από το 1686, και χωρίς την έγκριση ουδεμιάς άλλης τοπικής Εκκλησίας. Μετά την ενέργεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου το Πατριαρχείο της Μόσχας προχώρησε μονομερώς στην με Αυτό διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας, που είναι η αρχή του σχίσματος.
Η Εκκλησία της Ελλάδος και, εμμέσως, η Ελληνική Δημοκρατία, στο 2019 καλούνται να λάβουν θέση επί της απονομής αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς της Ουκρανίας, όπου εμπλέκονται γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και πολιτικές σκοπιμότητες. Η όποια απόφαση θα έχει επιπτώσεις στις σχέσεις της Ελλάδος με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ και της Ελλαδικής Εκκλησίας με τις άλλες Εκκλησίες, κυρίως με το Πατριαρχείο της Μόσχας ή/και το Οικουμενικό.
Όμως το 2019 κληρονομεί από το 2018 και τις συνέπειες των πρά-ξεων των ηγητόρων της Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπο; ήρθε σε συμφωνία με τον Αλ. Τσίπρα, βλαπτική στη ζωή των ιερέων και ζημιογόνα ως προς την εκκλησιαστική περιουσία. Παράλληλα έδειξε μιαν ακατανόητη αβελτηρία στο Μακεδονικό ζήτημα και δεν συμπαραστάθηκε στους 22 Ιεράρχες της Μακεδονίας μας.
Εν όψει των κρίσιμων αυτών ζητημάτων, εκρίθη σκόπιμο να γραφεί η παρούσα εργασία, η οποία συνδυάζει την δημοσιογραφική έρευνα με την παρουσίαση στοιχείων από την σχετική ιστορική, εκκλησιαστική και γεωπολιτική μελέτη τόσο του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, όσο και της κατάστασης όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα κι έχει από τη μητέρα του ρίζες από τη Μαγνησία και το Σιβρισάρι της Ιωνίας. Σπούδασε Χημεία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διετέλεσε Ειδικός Γραμματέας της Ενώσεως Ελλήνων Χημικών και Διευθυντής μεγάλων επιχειρήσεων. Τον Μάρτιο του 2011 εξελέγη Γενικός Γραμματέας του Πολιτιστικού Σωματείου "Γιώργος Σαραντάρης" και είναι μέλος της Ενώσεως Μαγνησίας Μικράς Ασίας, της Ενώσεως Σμυρναίων και της Αδελφότητας Σιβρισαρίου Σμύρνης.
Δημοσιογραφεί από το 1982. Από το 1985 έως το 1989 ήταν συνεργάτης του αείμνηστου εκδότου των εφημερίδων "Ελεύθερος Τύπος" και "Τύπος της Κυριακής" Άρη Βουδούρη. Από το 1989 έως το 2009 ήταν συντάκτης των ίδιων εφημερίδων και από το 2009 έώς το 2011 της εφημερίδας "Ισοτιμία". Έκτοτε αρθρογραφεί ελεύθερα και τα άρθρα του δημοσιεύονται σε εφημερίδες, ιστοσελίδες και blogs. Υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας "Ταυτότητα", συντάκτης του περιοδικού "Εποπτεία" και αρθρογράφησε στο περιοδικό "Οικονομικός Ταχυδρόμος". Στον "Τύπο της Κυριακής" ήταν ο εισηγητής και ο κύριος συντελεστής των ένθετων "Ορθοδοξία και Ελληνισμός" και "Ιδεοδρόμιο", που σκοπό είχαν να συμβάλουν στην πολιτισμική συνέχεια των Ελλήνων και στη διατήρηση της πνευματικής ιδιοπροσωπίας τους. Συνέβαλε ακόμη ανιδιοτελώς στη δημιουργία και συνεργάσθηκε στα πρώτα βήματα του πρώτου εκκλησιαστικού Ραδιοφωνικού Σταθμού "Πειραϊκή Εκκλησία". Στη διαδρομή του έχει γράψει περί τα 7.000 άρθρα, αναλύσεις, έρευνες και ρεπορτάζ, πολλά από τα οποία υπήρξαν πρωτοσέλιδα και έχει λάβει συνεντεύξεις από σημαντικές εκκλησιαστικές, πνευματικές και πολιτικές προσωπικότητες.. Ως δημοσιογράφος αγωνίζεται υπέρ των κοινωνικών, πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών και θεωρείται από τους πρωτοπόρους που καθιέρωσαν το αυθεντικό εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Συνέγραψε το βιβλίο "Γιώργος Σαραντάρης: Ο άνθρωπος, ο ποητής, ο διανοούμενος των εκδόσεων "Έκπληξη" (2011).
