Στην Οφηλία δεν πέθανε πρωταγωνιστούν δύο πρόσωπα, δύο ηθοποιοί, δύο ρόλοι· πρόκειται για δύο σαιξπηρικούς ήρωες, τον Άμλετ και τον Μάκβεθ. Οι δύο άντρες είναι παράλυτοι σωματικά, αφού όπως λέει ο Άμλετ, Παραλύω το κορμί μου για να μη μου δημιουργήσει κανένα κακό η συνείδησή μου. Ωστόσο, η σκέψη τους παραμένει διεισδυτική και εναργής, παρόλο που συχνά μοιάζει συγκεχυμένη ή θολή. Μέσα από έναν παραληρηματικό διάλογο αναφέρονται στη διαχρονικά ιμπεριαλιστική πολιτική των ανθρώπων από την αρχαιότητα και τους ρωμαϊκούς χρόνους μέχρι τον Χίτλερ και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στην αποικιοκρατική πολιτική και τον φόβο των αλλόθρησκων.
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την παν-αραβική απελευθερωτική ιδεολογία της εποχής που γράφτηκε και την απελευθέρωση της τέχνης στις μετα-αποικιοκρατικές αραβικές χώρες.
