Η μελέτη αυτή περιλαμβάνει κείμενα της θεωρίας της λαογραφίας που αντανακλούν το κλίμα των διεργασιών, οι οποίες σημειώθηκαν στη διάρκεια του επιστημονικού διαλόγου. Ο διάλογος αυτός, που ξεκίνησε από τη Γαλλία και απέκτησε ισχύ και διαστάσεις στον ελλαδικό χώρο, μετά το 1974, διεξήχθη όταν η έννοια της ιστορικότητας αποτέλεσε κέντρο του ενδιαφέροντος των ιστορικών της παγκόσμιας ιστοριογραφίας και του ευρύτερου επιστημονικού χώρου των κοινωνικών επιστημών.
Πρωταρχικό κίνητρο για την εκπόνηση της μελέτης είναι η παραδοχή ότι η λαογραφία είναι ιστορική επιστήμη και ότι η ιστορικότητα της παραδοσιακής κοινωνίας είναι πραγματική και αναγνώσιμη μέσω των θεωρητικών αρχών της μοντέρνας ιστορίας και των μεθόδων που προέκυψαν από τη γόνιμη διαλεκτική όλων των κοινωνικών επιστημών.
Η μελέτη αποτελεί κατάθεση προσωπικής στάσης και αντιμετώπισης της επιστήμης της ελληνικής λαογραφίας. Απηχεί την πνευματική κατάφαση στο ενδιαφέρον και στη σημασία που παρουσιάζει η διαλεκτική των επιστημών, που είναι καρπός της πολύχρονης εντρύφησης στην ανθρωπολογική φιλολογία αλλά και στην ιστορική οπτική της Σχολής των Annales. Η οπτική αυτή, στάθηκε γόνιμη για την επισήμανση της ανθρωπολογικής διάστασης και της ιστορικότητας φαινομένων που αποτελούν το αντικείμενο των κοινωνικών επιστημών, ανάμεσα στις οποίες κατατάσσεται και η ελληνική λαογραφία.
Η Βασιλική Ρόκου γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1946, σπούδασε Νεοελληνική και Μεσαιωνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην οικονομική ανθρωπολογία και στην οικονομική και κοινωνική ιστορία του οθωμανικού μεσογειακού χώρου στην EHESS στο Παρίσι. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται στην ελληνική λαογραφία γενικά και στην παραδοσιακή κοινωνία της Τουρκοκρατίας ειδικότερα, με έμφαση στη μετάβαση από την οθωμανική στη νεοελληνική κοινωνία.
