Οι φεμινιστικοί αγώνες από τη δεκαετία του ‘70 έως και σήμερα, με άξονα την αναπαραγωγική εργασία των γυναικών, αποτελούν το επίκεντρο της συλλογής κειμένων της Silvia Federici «Η πατριαρχία του μισθού». Επαναπροσδιορίζοντας την οικιακή εργασία, όχι ως μια προσωπική υπηρεσία, αλλά ως εργασία που αναπαράγει την εργατική δύναμη, η Federici αποκαλύπτει ένα θεμελιώδες πεδίο εκμετάλλευσης το οποίο ο Μαρξ και η μαρξιστική θεωρία είχαν αγνοήσει.
Μέσα απο την αντιπαράθεσή της με το έργο του Μαρξ, η Federici θα δείξει πως το πλύσιμο, το μαγείρεμα, η ανατροφή των παιδιών, και το σέξ -ό,τι δηλαδή θεωρούσαν οι μαρξιστές ως μη παραγωγική εργασία- διαδραματίζουν ένα πρωταρχικό ρόλο στην καπιταλιστική απόσπαση υπεραξίας, στην κατασκευή μιας έμφυλης ιεραρχίας και εντέλει στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης.
