Μέσα στη γοητευτική ατμόσφαιρα της Μονμάρτρης, λίγο πριν το σκοτεινό πέπλο του πολέμου καλύψει και πάλι την Ευρώπη, ο αφηγητής, που συνηθίζει να συναντάει το πρώτο φως της ημέρας στο Σαν-Σουσί, καταλαμβάνεται από την εμμονή να γνωρίσει τη γυναίκα που σαν το ξαφνικό ξύπνημα της αυγής γεμίζει τον κόσμο γύρω του. Η 'Ελσα Βίνερ, η περαστική του Σαν-Σουσί, μια Γερμανίδα κυνηγημένη από τη ναζιστική θηριωδία, θα αποτελέσει το υλικό με το οποίο ο συγγραφέας θα πλέξει μια ιστορία απόλυτης αφοσίωσης, με φόντο καθημερινούς, όχι ανώδυνους, συμβιβασμούς.
Ο Κεσέλ δημοσίευσε την "Περαστική του Σαν-Σουσί" το 1936. Είναι η βροντερή φωνή του, με την οποία, πρώτος ίσως, προειδοποιεί για την επερχόμενη θλίψη. Η παριζιάνικη ανεμελιά χάνεται ανεπιστρεπτί μέσα στην ψυχή του συγγραφέα, σαν ένα προμήνυμα του πόνου που θα σφίξει την καρδιά ολόκληρου του κόσμου.
Το δράμα αυτό, ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις, στάθηκε πηγή έμπνευσης για την ομότιτλη ταινία του Ζαν Ρουφιό (1982), με πρωταγωνίστρια τη Ρόμι Σνάιντερ.
Ο Ζοζέφ Κεσέλ γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1898 από εβραϊκή οικογένεια που είχε εγκαταλείψει τη γενέθλια ρωσική γη. Ο ίδιος βίωνε υπαρξιακά την τριπλή του ταυτότητα: Εβραίος, Ρώσος, Γάλλος -σπούδασε στη Νίκαια και στο Παρίσι και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σαν αεροπόρος. Η αποδημία της οικογένειας του ίσως να ρίζωσε βαθιά μέσα του, αφού η περιήγηση ανά τον κόσμο αποτέλεσε τη βαθιά έμπνευση του. Η κριτική, όχι άδικα, θεωρεί ότι η πένα του κυοφόρησε μέσα της ένα νέο λογοτεχνικό είδος, το μυθιστορηματικό ρεπορτάζ, στο οποίο οι βαθιές εμπειρίες του συγγραφέα προσδιορίζουν το χτίσιμο της αφήγησης. Η δημοσιογραφική του δεινότητα, μα και περιέργεια, θα καλύψει όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη για μισό αιώνα περίπου. To 1926 θα τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας, για το βιβλίο του "Les captifs", και το 1962 θα γίνει μέλος της Ακαδημίας, χωρίς να αποκρύψει στο ελάχιστο την ταυτότητα του. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1967, ο Λουίς Μπουνιουέλ μεταφέρει στην οθόνη με αριστουργηματικό τρόπο την "Ωραία της ημέρας" (του 1928), αποφέροντάς του διεθνή προβολή. Στην οθόνη μεταφέρονται, επίσης, τα μυθιστορήματά του "Η νύχτα των στρατηγών" (Ανατόλ Λίτβακ, 1967), "Η στρατιά των σκιών/ L'Armee des ombres" (Ζαν Πιερ Μελβίλ, 1969) και "Η περαστική του Σαν Σουσί" (Ζαν Ρουφιό, 1982). Πέθανε στην Avernes, το 1979, και τάφηκε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.
Μη Διαθέσιμο
