Ο πλατωνικός διάλογος –λέει ο Leo Strauss– είναι ένα αίνιγμα, ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ο Strauss αφιερώνεται στην επίλυση αυτού του αινίγματος, ως οιονεί φιλοσοφικού ερωτήματος. Η εκ μέρους του εξέταση της πλατωνικής γραμματείας δεν είναι απροκατάληπτη και σίγουρα δεν στοχεύει απλώς και μόνον στην κατανόηση των πλατωνικών κειμένων, παρ’ όλο που o Strauss διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία πως κύριος στόχος του είναι να κατανοήσει τον Πλάτωνα όπως ο ίδιος κατανοούσε τον εαυτό του. Η ερμηνευτική προσέγγιση του Strauss διαρρέεται από την βαθιά πεποίθησή του ότι η φιλοσοφία, και ιδίως η πολιτική φιλοσοφία, εξαιτίας –και όχι σε πείσμα– της συγκρουσιακής σχέσης που αυτή διαμορφώνει με την πολιτική δραστηριότητα, συνιστά την ζωογόνο δύναμη αυτής της τελευταίας. Η επιστροφή του Strauss στην σκέψη του παρελθόντος ακολουθεί την διαδρομή των οικιστών της πλατωνικής Πολιτείας: αναζητά την απαρχή της πολιτικής φιλοσοφίας με τον τρόπο που ο Σωκράτης και οι συνομιλητές του αναζήτησαν την πρώτη πόλιν. Η πρώτη πολιτική φιλοσοφία είναι αναντίρρητα η πλατωνική πολιτική φιλοσοφία.
