Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αγωνιζόταν μόνο για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Προχωρούσε ακόμα παραπέρα. Ήθελε την διεύρυνση και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Ήθελε εντονότερη προοδευτική κατεύθυνση και στήριζε την ισχυροποίηση της Δημοκρατίας στην κοινωνικοποίηση των θεσμών. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1965 κατά της Λαϊκής Κυριαρχίας, είδε ότι οι αιτίες της υπονόμευσης των Θεσμών είναι βαθύτερες. Είδε ότι υπεύθυνο για την εξάρτηση της χώρας ήταν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ντόπιο και ξένο. Ήταν το παρακράτος, ήταν το έλλειμμα Δημοκρατίας. Έτσι, έβαλε τα πλαίσια και τα θεμέλια ενός άλλου αγώνα. Του αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας με τα συνθήματα: "Η Ελλάδα στους Έλληνες" και "Ο Στρατός στο Έθνος". Του αγώνα για τη Λαϊκή Κυριαρχία με το σύνθημα: "Η εξουσία στο Λαό".
Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις θέσεις αυτές, τις οποίες ανέλυε σε άρθρα και ομιλίες, έκανε την πρώτη και μεγάλη Ρήξη με το κατεστημένο. Το κατεστημένο της εξάρτησης, του οικονομικού συντηρητισμού και του πολιτικού αυταρχισμού. Το κατεστημένο που κρατούσε το Λαό στην ένδεια, στην υποτέλεια, στο φόβο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωκε την αφύπνιση του φρονήματος του Λαού και την εμπέδωση αισθήματος αυτοπεποίθησης. Επεδίωκε να αλλάξει κατεστημένες νοοτροπίες μοιρολατρικού χαρακτήρα που ήταν πρόσφορες στην εξάρτηση. Κτυπούσε το κακό στη ρίζα του. Και τότε, αλλά και αργότερα με το Π.Α.Κ. και με την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1974.
Αυτό ήταν η ρήξη.
Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός γεννήθηκε στο Γέρακα Λακωνίας. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών, Νομικών και Οικονομικών Επιστημών και στο επάγγελμα είναι δικηγόρος. Από τα εφηβικά του χρόνια ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) στην αρχή και της Ελληνικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) στη συνέχεια. Μέσα από την κεντρική τους διοίκηση έλαβε μέρος στους ανένδοτους αγώνες. Τότε είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου αργότερα, να σαγηνευτεί από την ευγλωττία τους, να γαλουχηθεί με τα κηρύγματά τους και να τους ακολουθήσει πιστά στις πολιτικές τους διαδρομές. Αμέσως μετά την επιβολή της Δικτατορίας, ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός πέρασε στην αντιδικτατορική δράση μέσα από τις οργανώσεις του ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), του ΠΑΚ την "Ελληνική Αντίσταση" κ.α., με συνέπεια να συλληφθεί τρεις φορές και να καταδικαστεί σε πολυετή φυλάκιση από τα Έκτακτα Στρατοδικεία της Χούντας, αφού προηγουμένως πέρασε από τα κολαστήρια της εποχής: Ασφάλεια Αθηνών, Ασφάλεια Χωροφυλακής και ΕΑΤ/ΕΣΑ. Μετά τη μεταπολίτευση συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και από το 1977 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής στη Β΄ Εκλογική Περιφέρεια Πειραιά (1977, 1981, 1985, Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989, Απρίλιος 1990, Οκτώβριος 1993, Σεπτέμβριος 1996 και Απρίλιος 2000). Από το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 ήταν Αντιπρόεδρος της Βουλής. Υπήρξε ακόμα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της πρώτης Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος (1995/96), καθώς και της δεύτερης Επιτροπής (1997/98). Επίσης υπήρξε επί σειρά ετών Πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής "Μνήμη Ελευθερίου Βενιζέλου". Στο παρελθόν διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Φοιτητών της Παντείου Σχολής (1963), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Λακώνων Φοιτητών (1965), Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Τοπικών Σπουδαστικών Συλλόγων Ελλάδος (ΟΤΣΕ 1965-1966), Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων (ΣΦΕΑ 1967-1974) και Αντιπρόεδρος της Χορωδίας Νικαίας. Σήμερα είναι πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου "Ο Νικόλαος Ζορμπάς". Παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, ασχολείται από πολύ μικρός με τα Γράμματα. Είναι παντρεμένος με τη Νικαιώτισσα (προσφυγικής καταγωγής) Ευαγγελία Χαρχούση και έχουν δύο παιδιά.
Έργα του:
- Καραολής (1957)
- Αναγορεύσεις στη Βουλή (1981)
- Ονείρου λογισμοί (1983)
- Ο κανονισμός της Βουλής (Καμαρινόπουλος, 1990)
- Θέματα πολιτικής επικαιρότητας (1990)
- Γεώργιος Παπανδρέου (Λιβάνης, 1993)
- Για την αποστασία (1993)
- Αντίσταση κατά της δικατορίας (Καλέντης, χχ.)
- Αμφιδρομες σκέψεις (Καλέντης, χ.χ.)
- Στον ίσκιο του μεγάλου βράχου (Λιβάνης, χ.χ.)
