Η Σοφία δεν μένει πια εδώ


Συγγραφέας : Ευστρατιάδης Σωτήρης
Επιμελητής : Τουλάτου, Δήμητρα Δημόπουλος Δημήτρης
Εκδότης : Κουκκίδα
Έτος έκδοσης : 2014
ISBN : 960-941-047-2
Σελίδες : 56
Σχήμα : 21x13
Κατηγορίες : Νεοελληνικά θεατρικά έργα

5.33 € 3.73 €




Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης η Σοφία φέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την εντύπωση πως κάτι δεν πάει καλά, πως μάλλον δεν στέκει καλά στα μυαλά της. Εμφανίζεται να κοιτάει διαρκώς γύρω της, σαν να φοβάται μήπως έρχεται κανείς. Πηγαίνει και ανοίγει την τηλεόραση και έπειτα βουλιάζει στον καναπέ. Μετά από λίγο καταφθάνει η μητριά της. ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΜΑΝΑ: Μπα, εδώ είσαι του λόγου σου, και έχω φάει τον τόπο να σε ψάχνω μες στο σπίτι! Τι έγινε, πάλι τηλεόραση χαζεύεις; Δεν σηκώνεσαι να κάνεις καμιά δουλειά; Βαρέθηκα να σου λέω κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Δεν αντέχω άλλο. Άντε, ξεκουμπήσου, σήκω να καθαρίσεις τη σκάλα και να απλώσεις τα ρούχα στο πίσω μπαλκόνι, να μην σε βλέπουν και οι γείτονες. ΣΟΦΙΑ: (Πετάγεται πάνω τρομοκρατημένη.) Μα τη σκάλα την έκανα μόλις χθες... ΜΑΝΑ : Σκάσε και κάνε ό,τι σου λέω, τεμπέλα, βρομιάρα, άχρηστη. Τι κάθεσαι, ξεκουμπήσου. Το σπίτι θέλει συνέχεια φτιάξιμο, αν το αφήσουμε θα βρομίσει. Άντε ντε, κουνήσου! Χάσου από τα μάτια μου. Αχ Θεέ μου, δεν λυπάται τη γριά μάνα της, θα με πεθάνεις εσύ, που να μην έσωνα να σε κρατήσω. Κατάρα στον πατέρα σου, που πέθανε και σ' άφησε σε μένα για να με τυραννάς. ΣΟΦΙΑ: Πάψε να καταριέσαι και να βρίζεις τον πατέρα μου συνεχώς. Βαρέθηκα πια τις φωνές σου και την γκρίνια σου. Είμαι και γω άνθρωπος, δεν είμαι ζώο να μην καταλαβαίνω. Δεν με αφήνεις στιγμή σε ησυχία, από το πρωί ως το βράδυ είμαι στο πόδι, ούτε δούλα σου να 'μουνα. Φτάνει πια, κουράστηκα! ΜΑΝΑ: Μπα μπα, τι βλέπω, βγάζεις και γλώσσα από πάνω! Άντε μην πάρω τη μαγκούρα και σου ανοίξω κάνα κεφάλι, άχρηστη, ε άχρηστη. Όταν σου μιλάω εγώ, δεν θα βγάζεις τσιμουδιά, τ' ακούς; Αντί να με ευγνωμονείς που σε κράτησα και σε μεγάλωσα μόνη μου, με τόσες δυσκολίες, εσύ μου αντιμιλάς από πάνω. Αυτό είναι το ευχαριστώ για όσα βάσανα πέρασα για χάρη σου. Σε ντύνω, σε ταΐζω, σε κοιμίζω και εσύ εκεί, όλο γλώσσα. Άντε, πολλά είπες, με σύγχυσες πάλι, μπρος κουνήσου. ΣΟΦΙΑ: Σε έχω βαρεθεί! Ζωή είναι αυτή που ζω εδώ μέσα μαζί σου; Καλύτερα να με είχες διώξει, να είχα πεθάνει, παρά όλα αυτά που τραβάω κοντά σου.







e-mail Facebook Twitter