Πώς αντιδρά ένας απόφοιτος κολεγίου της Οξφόρδης, κάπως επηρμένος και με συγγραφικές ανησυχίες, όταν αφήνει τη μουντή λονδρέζικη βολή του για να περάσει το καλοκαίρι σ' ένα χωριουδάκι της Κυανής Ακτής, λουσμένο στο φως και κατειλημμένο από καλλιτέχνες, συγγραφείς και κάθε λογής μποέμ και τυχοδιώκτες; Στην αρχή μελετά την παράξενη μικροκοινωνία τάχα αφ' υψηλού, ως παρατηρητής ενός κλειστού υδρόβιου πληθυσμού, μιας Στέρνας. Αυταπατάται όμως, αφού πολύ γρήγορα θα πέσει ασυγκράτητος στα στάσιμα νερά, τραβηγμένος από τη μελαγχολική σαγήνη των κατοίκων της, από την ασύδοτη ελευθερία και την ανερμάτιστη λαγνεία τους. Και βέβαια, δεν βουτάει μόνο στη Στέρνα αλλά στην ίδια τη ζωή.
Το μυθιστόρημα είναι η συναρπαστική αφήγηση αυτής της βουτιάς, αυτού του εντατικού μαθήματος ζωής με τα χαριτωμένα και τα σοβαρά παθήματά του, γραμμένη με κομψή ειρωνεία και αισθαντικότητα από έναν διακεκριμένο εστέτ των αγγλικών γραμμάτων.
Ο Cyril Connolly (1903-1974) ανήκε στην ταλαντούχα ομάδα των ανθρώπων των γραμμάτων που ανέδειξε η ιδιόμορφη εκείνη γενιά, η οποία φοίτησε το μεσοπόλεμο στα αριστοκρατικά πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αγγλίας. Με στέρεη κλασική παιδεία και ευρεία καλλιέργεια, ο Κόνολυ καταξιώθηκε γρήγορα ως έγκυρος κριτικός και επί μία δεκαετία (1940-50) υπήρξε εκδότης του σημαντικού για τη μοντέρνα αγγλική λογοτεχνία περιοδικού "Horizon". Αν και ανέπτυξε με επιτυχία τον δοκιμιακό λόγο, μεμφόταν τον εαυτό του για την αδυναμία του να αφοσιωθεί στην αμιγώς λογοτεχνική γραφή μετά το μοναδικό μυθιστόρημά του, τη "Στέρνα", γεγονός που απέδιδε στην κλίση του προς την καλοζωία και στην ηδονιστική αντίληψή του για τη ζωή. Ωστόσο άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα αγγλικά γράμματα τόσο με τα πολυάριθμα κριτικά και γενικότερου ενδιαφέροντος κείμενά του (με χαρακτηριστικότερη ανάμεσά τους τη συλλογή "Enemies of promise",1938), όσο και με το απαύγασμα του έργου του, "The unquiet grave" (1944), ένα σύνολο στοχασμών και αφορισμών πάνω στη θρησκεία, τον έρωτα, την ιστορία, την πολιτική και την τέχνη.
