Πολύ πριν η αστική τάξη συνειδητοποιήσει πλήρως τους σκοπούς της, την εποχή που το νέο πνεύμα αναδυόταν, οι πρώτοι αντίκτυποι της κοσμογονικής αλλαγής που ερχόταν έπλητταν ήδη τα ευαίσθητα στρώματα του πληθυσμού. Η αντίδρασή τους, άμεση, αυθόρμητη και συχνά βίαιη, εκδηλώθηκε με τα πιο πρόσφορα υλικά και διανοητικά μέσα. Φορείς αυτού του πρώτου κύματος αντίδρασης υπήρξαν θρησκευτικές ομάδες που αποσπάστηκαν από το κύριο σώμα του χριστιανισμού -κυρίως της Μεταρρύθμισης- υιοθετώντας ένα τρόπο ζωής που δεν συμμορφώνονταν με τις κοινωνικές, ηθικές και θρησκευτικές αξίες της εποχής. Συγχρόνως, πρόβαλαν το όραμα μιας ουτοπικής κοινωνίας, ο δρόμος για την οποία περνούσε σχεδόν πάντα από την κοινωνική εξέγερση. Η κοινή συνισταμένη η οποία φαίνεται να διαπερνά όλα αυτά τα κινήματα, για τα οποία έχουν προταθεί οι συλλογικοί όροι "Ριζοσπαστική Μεταρρύθμιση" και "Αριστερά της Μεταρρύθμισης", είναι η εξέγερση ενάντια στο νόμο? το νόμο ως κανονιστικό θεσμό, θρησκευτικό ή κοσμικό, που την περίοδο αυτή αρχίζει να ορθολογικοποιείται και να γίνεται τόσο πιο αποτελεσματικός όσο ο έλεγχος που ασκεί εκλεπτύνεται.Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται σε τρεις βασικούς σταθμούς της ιστορίας αυτών των κινημάτων: στο αναβαπτιστικό φαινόμενο (πρώτο μισό του 16ου αιώνα), στον αντινομισμό (μέσα 16ου έως αρχές 17ου αιώνα) και στις αριστερές πουριτανικές σέκτες που εμφανίζονται στο προσκήνιο κατά την Αγγλική Επανάσταση (μέσα 17ου αιώνα).
Ο Γιώργος Σ. Βλάχος είναι ιστορικός ειδικευμένος στην πολιτιστική ιστορία και την ιστορία των ιδεών. Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και σπούδασε ψυχολογία και οπτική επικοινωνία στην Ελλάδα, και σύγχρονη ιστορία και ιστορία και θεωρία της αισθητικής στην Αγγλία. Είναι μέλος του συμβουλίου σπουδών και υπεύθυνος του θεωρητικού τομέα του Κολλεγίου Βακαλό, διαπιστευμένος λέκτορας του Πανεπιστημίου του Derby, και διδάσκει πολιτιστική θεωρία και ιστορία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Συμμετέχει ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών, είναι μέλος της Association Internationale des Critiques d'Art και της Ένωσης Κριτικών Τέχνης, και υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών. Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία "Η συνείδηση ενάντια στο Νόμο. Επαναστατικές σέκτες και ουτοπικές αιρέσεις στον 16ο και 17ο αιώνα" (Έρασμος, 1998) και έχει γράψει δοκιμιακά λήμματα για το "Θρησκειολογικό Λεξικό" (Ελληνικά Γράμματα, 2000) και το "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" (Πατάκης, 2007). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής της επιθεώρησης "Syn/Thesis", συνεργάζεται με το περιοδικό "Ανοιχτοί Ορίζοντες", και έχει διατελέσει τακτικός συνεργάτης των περιοδικών "Propaganda" (1997-1999) και "Πλανόδιον" (1999-2003). Δοκίμια, άρθρα και κριτικές του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, επιθεωρήσεις, καταλόγους εκθέσεων, καθώς και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Από τη δεκαετία του 1980 πειραματίζεται με την ποίηση χαϊκού, έχει βραβευτεί από την Haiku International Association (1993), ενώ στίχοι του ανθολογούνται στην Παγκόσμια Ανθολογία Χαϊκού (Εκδόσεις 5+6, 2002) και στην Ανθολογία Ελληνικού Χαϊκού (Δελφοί, χ.χ.).
Προσωπικός ιστοχώρος: http://georgesvlahos.wordpress.com/
