Παρίσι, 1818: Μια γυναίκα-Ροβινσώνας, η κυρία Ζεπαρντιέ, επισκέπτεται τον νεαρό ζωγράφο Τεοντόρ Ζερικώ στο εργαστήριό του στην Μονμάρτρη. Έχει πολλά να του αφηγηθεί για την ζωή της, κυρίως όμως τις εμπειρίες της από το ναυάγιο της φρεγάτας "Μέδουσα", που σάλπαρε τον Ιούνιο του 1816 για την ίδρυση μιας αποικίας στην Αφρική και τελικά προσέκρουσε σε ύφαλο στις δυτικές ακτές της, προκαλώντας πολιτικό σκάνδαλο. Από τις συγκλονιστικές σκηνές που διαδραματίστηκαν στην σχεδία με τους ναυαγούς ο Ζερικώ θα ανασύρει το θέμα που θα του χαρίσει αιώνια φήμη. Θα απεικονίσει την οδύσσεια του ανθρώπινου είδους στην περίφημη Σχεδία τού «Μέδουσα», με την οποία αρχίζει η εποχή του ρομαντισμού. Πώς όμως γίνεται τέχνη η καταστροφή; Τι βρίσκεται εκτός πλαισίου του πίνακα; Πώς βοηθούν οι αναμνήσεις μιας γυναίκας από τις εξωτικές περιπλανήσεις της; Και πώς συνεχίζεται η ζωή μετά τα χτυπήματα της μοίρας; Ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην μεταναπολεόντεια Γαλλία, φωτίζει τις αντιφάσεις της "πολιτισμένης Δύσης", συσχετίζει τον Διαφωτισμό με την αποικιοποίηση του κόσμου μας και ξαναφέρνει στην επιφάνεια το μεγάλο θέμα της ανθρώπινης περιπέτειας.
O Mιχάλης Mοδινός, περιβαλλοντολόγος, γεωγράφος και μηχανικός, γεννήθηκε στην Aθήνα το 1950. Έζησε και δούλεψε στην Aφρική, τη Nότια Aμερική και την ελληνική περιφέρεια και ταξίδεψε στις πέντε ηπείρους ως ερευνητής και συνεργάτης διεθνών οργανισμών. Iδρυτής και εκδότης της "Nέας Oικολογίας" (1984-1997), είναι συγγραφέας θεωρητικών έργων γύρω από την αναπτυξιακή διαδικασία και την οικολογική προβληματική με γεωγραφική, περιηγητική και λογοτεχνική ματιά. Διετέλεσε πρόεδρος του Διεπιστημονικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Ερευνών (ΔΙΠΕ, 1994 μέχρι σήμερα) και του νεοσύστατου Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ) από την ίδρυσή του το 2000 έως το 2005. Yπήρξε από τα πρώτα ενεργά στελέχη του οικολογικού κινήματος. Yποψήφιος δήμαρχος Aθηναίων το 1990 και συνεργάτης των περιοδικών "O Πολίτης", "Aντί" και "Oικολογία και Περιβάλλον". Δίδαξε σε ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Aπό το 1994 έως το 1999 διηύθυνε την ελληνική έκδοση της "Kατάστασης του πλανήτη" σε συνεργασία με το Iνστιτούτο "World Watch", ενώ από το 1998 συνδιευθύνει το Θερινό Oικολογικό Πανεπιστήμιο, προϊόν των εργασιών του οποίου αποτελούν δώδεκα συλλογικοί τόμοι. Kυριότερα έργα του είναι: "Oικογεωγραφία: μύθοι της ανάπτυξης στους τροπικούς", 1986, 4η έκδοση 1995, "Aπό την Eδέμ στο καθαρτήριο: η γεωγραφία της υπανάπτυξης", 1988, 3η έκδοση 1995, "Tοπογραφίες: οικολογική θεώρηση του ελληνικού περιφερειακού χώρου", 1990, 2η έκδοση 1994, "Πού βαδίζει ο κόσμος;" (επιμ.), 1992, 3η έκδοση 1994, "Tο παιχνίδι της ανάπτυξης", 1993, 4η έκδοση 1997, "H αρχαιολογία της ανάπτυξης: πράσινες προοπτικές", 1996, "Oι δρόμοι της αειφορίας" (επιμ.), 2003, καθώς και τα μυθιστορήματα "Χρυσή Ακτή", 2005, "Ο Μεγάλος Αμπάι", 2007, "Επιστροφή", 2009 (βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών) και "Σχεδία", 2011, και τα τέσσερα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Μη Διαθέσιμο
