Η "Τέχνη της χαράς", το μυθιστόρημα της Γκολιάρντα Σαπιέντσα που δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατo της συγγραφέα, είναι ένα μεγάλο ιταλικό μυθιστόρημα στο οποίο το έπος, η ιστορία και το οικογενειακό χρονικό συνυφαίνονται και διαδέχονται το ένα το άλλο.
Ενώ η Ιταλία γύρω της μεταμορφώνεται, η Σικελή ηρωίδα του βιβλίου, γεννημένη το 1900, είναι το κακοποιημένο παιδί μιας δυστυχισμένης, πάμφτωχης οικογένειας.
Η μοίρα της εννιάχρονης ορφανής που καταλήγει στο μοναστήρι μοιάζει προδιαγεγραμμένη: στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να ελπίζει σε μια θέση καμαριέρας. Όμως η νεαρή Μοντέστα εμφανίζει χαρακτηριστικά που δε συνάδουν με την ευσέβεια και την υποταγή: εξυπνάδα, πονηριά, αποφασιστικότητα, δίψα για τη γνώση και τη φιλήδονη πλευρά της ζωής. Και μ' αυτά τα εφόδια πασχίζει να γκρεμίσει τα εμπόδια μέχρι την κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας: Εκκλησία, ηθική, παραδόσεις, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνικές προκαταλήψεις... Η πορεία της ζωής της, από την ορφάνια και τον εγκλεισμό ως τη φυγή και την κοινωνική αναρρίχηση με κάθε κόστος, ξεδιπλώνεται με εξαιρετική αφηγηματική δύναμη και συμπαρασύρει πρόσωπα και καταστάσεις, με φόντο τις δοκιμασίες του εικοστού αιώνα.
Η Γκολιάρντα Σαπιέντσα (1924-1996) γεννήθηκε στην Κατάνια της Σικελίας σε μια επαναστατική σοσιαλιστική οικογένεια. Είχε εντελώς ξεχωριστή παιδεία, πάντα μέσα στο σπίτι, ως αντίδραση στα καθεστωτικά σχολεία. Στα δεκαέξι της κέρδισε την υποτροφία που προοριζόταν για μαθητές-ηθοποιούς της Ακαδημίας Δραματικής Τέχνης της Ρώμης, κάτι που της επέτρεψε να γνωρίσει σε βάθος τη Ρώμη, να την αγαπήσει και να μείνει για πάντα εκεί. Για χρόνια υπήρξε δημοφιλέστατη ερμηνεύτρια του Λουίτζι Πιραντέλλο και έγινε διάσημη για τον ρόλο της Ερσίλια Ντρέι στο "Να ντύσουμε τους γυμνούς". Η Σαπιέντσα δημοσίευσε τέσσερα μυθιστορήματα, που αποτελούν κομμάτι ενός αυτοβιογραφικού κύκλου: "Lettera aperta" (Ανοιχτή επιστολή, Μιλάνο, Garzanti, 1967), "Il filo del mezzogiorno" (Το νήμα του μεσημεριού, Μιλάνο, Garzanti, 1969), "L'Universita di Rebibbia" (Το Πανεπιστήμιο της Ρεμπίμπια, Μιλάνο, Rizzoli, 1983), "Le certezze del dubbio" (Οι βεβαιότητες της αμφιβολίας, Κατάνια, Pellicanolibri, 1987).
Άφησε πολλά ανέκδοτα έργα, ανάμεσά τους την "Τέχνη της χαράς", που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1998.
Μη Διαθέσιμο
