Μπορεί να νομίζουμε ότι έχουμε ξεμπερδέψει με το παρελθόν, αλλά το παρελθόν δεν έχει ξεμπερδέψει με εμάς. Η αρχαία τραγωδία μάς επιτρέπει να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με ό,τι δε γνωρίζουμε για τον εαυτό μας.
Στο βιβλίο αυτό ο Simon Critchley εξετάζει ό,τι νομίζαμε πως γνωρίζαμε για τους ποιητές, δραματουργούς και φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας και μας τους παρουσιάζει υπό ένα φως καινούριο, απροσδόκητο και πρωτότυπο. Με τρόπο προκλητικό και επίκαιρο περιγράφει πώς η τραγωδία εξακολουθεί να εκφράζει τις συγκρούσεις και αντιφάσεις του κόσμου στον οποίο ζούμε σήμερα.
Η τραγωδία παρουσιάζει έναν κόσμο όπου η ιδιωτική και η δημόσια ζωή συγκρούονται και καταρρέουν. Έναν κόσμο οργής, θλίψης και πολέμου. Έναν κόσμο όπου η ηθική είναι αμφίσημη και οι δυνατοί ταπεινώνουν και καταστρέφουν τους αδύναμους. Έναν κόσμο όπου το δίκαιο μοιάζει πάντοτε να βρίσκεται και στις δυο πλευρές και όπου ωραιοποιημένες λέξεις λειτουργούν ως προκάλυμμα για κρυφές επιχειρήσεις βίας. Έναν κόσμο μάλλον σαν τον δικό μας.
Πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε τους αρχαίους να ζήσουν ξανά στην εποχή μας. Στον καθρέφτη τους, βλέπουμε όλη την απόγνωση και πλάνη της ζωής μας, αλλά και την τρομακτική ομορφιά και ένταση της ύπαρξης. Αν θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τότε πρέπει να επιστρέψουμε στο θέατρο και στην αρχαία τραγωδία, που με το δριμύ και αυστηρό της βλέμμα μάς επιτρέπει να δούμε φευγαλέα τι σημαίνει να είμαστε ζωντανοί.
Ο Simon Critchley γεννήθηκε το 1960 στο Hertfordshire της Αγγλίας. Σπούδασε φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Έσσεξ (ΒΑ, PhD) και της Νίκαιας, στη Γαλλία (MPhil). Σήμερα είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο New School University, στη Νέα Υόρκη (πρ. New School for Social Research), και directeur de programme στο College International de Philosophie στο Παρίσι. Συνεργάζεται τακτικά με τις εφημερίδες "Guardian", "Independent", "Νew Υork Τimes" και "London Review of Βooks". Μαζί με τον Τομ Μακ Κάρθι είναι μέλος της "Ιnternational Νecronautical Society- ΙΝS" ("Διεθνούς Εταιρείας Νεκροναυτών"), η οποία ασχολείται με τον (φιλοσοφικό) θάνατο, την ελληνική φιλοσοφία και τη σημασία του αυθεντικού και του αναυθεντικού, παρεμβαίνοντας, μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο εκδηλώσεων σύγχρονης τέχνης, όπως λ.χ. στην Tate Modern ή στη 2η Μπιενάλε της Αθήνας 2009 με τίτλο "Ηeaven" .
