Το βιβλίο παρακολουθεί την πορεία της ελληνικής πολιτικής προσφυγιάς από την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου μέχρι την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στη σοσιαλιστική εξορία το ΚΚΕ δημιούργησε ένα υβριδικό πρόπλασμα κράτους, τη Λαϊκή Δημοκρατική Ελλάδα, μια φαντασιακή χώρα που τα σύνορά της απλωνόταν από την Τασκένδη μέχρι την Πράγα και από το Στετίνο μέχρι το Πλόβντιβ. Η ηγεσία το ΚΚΕ, με έδρα το Βουκουρέστι και με τη συνδρομή των «αδελφών κομμάτων», άσκησε εξουσία για τουλάχιστον μια 30ετία σ΄ έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων πολιτικών προσφύγων. Το βιβλίο αναλύει τα διαφορετικά στάδια συγκρότησης των προσφυγικών κοινοτήτων, την καθημερινότητά τους στον σοσιαλισμό και την πολιτική του ΚΚΕ σε συνδυασμό με τις σημαντικότερες εξελίξεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, δίνοντας έμφαση σε γεγονότα που συνδέθηκαν με την αναβίωση της ελπίδας για ένα σοσιαλιστικό μέλλον μέχρι την τραγική διάψευσή της.
