Ποια θα είναι τα ρούχα του μέλλοντος σύμφωνα με τον Όσκαρ Ουάιλντ και πώς φαντάζεται το ιδανικό δωμάτιο ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε; Οι δύο συγγραφείς, ξεδιπλώνουν τη φιλοσοφία τους πάνω στην ένδυση και στην επίπλωση, αναδεικνύοντας το Ωραίο ως "αισθητική της ελεύθερης επιλογής" και όχι ως "αισθητική του ισχυρού", που γίνεται κυρίαρχη τάση της μόδας.
Μέσω της αισθητικής -ως αναγωγή στην ατομικότητα- ο άνθρωπος όχι μόνο ανακαλύπτει και εκφράζει τον πυρήνα του, μα επινοεί εκ νέου τον άνθρωπο· με τις στυλιστικές του επιλογές να συνθέτουν την προσωπική του αφήγηση για τον κόσμο.
Δύο εμβληματικά κείμενα για τους λάτρεις της αισθητικής που "για να ξεχωρίσουν, δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν".
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
