Στην εργασία αυτή καταγράφεται συστηματικά και παρουσιάζεται με βάση το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό συγκείμενο της εποχής η ίδρυση και λειτουργία της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο του μεσοπολέμου (1926-1940), το πρόγραμμα σπουδών της, η πρώτη "γενιά" των καθηγητών και υφηγητών της, το προφίλ των πρώτων πτυχιούχων της (ανδρών και γυναικών), και, η "υποδοχή" του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, της Φιλοσοφικής Σχολής από την τοπική κοινωνία, μέσω του περιοδικού και ημερήσιου τύπου της εποχής. Ως μελέτη περίπτωσης εξετάζονται, αναλυτικά, οι παιδαγωγικές σπουδές και ο ρόλος του πρώτου καθηγητή Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης, Αλέξανδρου Δελμούζου.
Η εργασία κλείνει με συμπεράσματα αναφορικά με τον ευρύτερο ρόλο της Σχολής στην ποιοτική αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο πρωτογενές υλικό, ανέκδοτο και δημοσιευμένο, από το Αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Βασίλης Α. Φούκας είναι εκλεγμένος Λέκτορας (υπό διορισμό) στο Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του εντάσσονται στους τομείς: Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, Ιστορία των παιδαγωγικών ιδεών και Τοπική Εκπαιδευτική Ιστορία.
