Άμα όμως πάμε στον επιστήμονα - στον αναθεματισμένο τον ειδικό - και τον ρωτήσουμε τι ξέρει για τη φυλή, σουφρώνει τα φρύδια του με σοφή απορία και μας ρωτά: "Μήπως τάχα υπάρχει φυλή;" Αν είναι μάλιστα οχλοκράτης ή μαρξιστής μας φωνάζει με φανατισμό πως φυλές ξεχωριστές δεν υπάρχουν, πως κάθε άνθρωπος αξίζει κάθε άλλο άνθρωπο, φτάνει να του δοθούν η ίδια ανατροφή και οι ίδιες οικονομικές ευκολίες. Σε αυτούς απαντώ με το πιο θετικό, το πιο χειροπιαστό, το πιο σίγουρο πράγμα που έχει ο άνθρωπος - δηλαδή την ατομική του μεταφυσική. Ο άνθρωπος που είναι από ξέχωρη καθαρή φύτρα έχει χαρακτήρα συνειδητό και στέριο. Ξέρει τι θέλει και το θέλει χωρίς κόπο και χωρίς συλλογισμούς. Τολμά πράματα που άλλοι, πιο ξύπνιοι ίσως από κείνον, μα που κατεβαίνουν από ανακατεμένο σόι, ποτέ δεν θα τους περνούσε από το μυαλό να καταπιαστούν. Κάθε του πράξη έχει κάτι απλό και τη βούλα κάποιου ψυχερού μεγαλείου. Του είναι άκοπη προσπάθεια η επιβολή. Η αξία της φύτρας του τόνε σηκώνει πιο ψηλά από την ατομική του αξία. Και αν τύχει και είναι αλήθινα μεγάλος άνθρωπος, τότες έχοντας στυλοπάτι τη φυλή του σηκώνεται σαν πύργος, σαν πανώρια λεύκα, πάνω από τους ανθρώπους τους κοπαδιαστούς. Γιατί η μεγαλοψυχία δεν είναι οργανισμός παράνομος και μοναχικός, μα είναι ριζωμένος βαθιά στη φυλή του, δεμένος με τη σάρκα της και την ψυχή της, και παίρνει τη δύναμη του από τη δική της καλοταίριαστη ζωντάνια.
Υπάρχει λοιπόν η φυλή, γιατί το νοιώθουμε μέσα μας πως υπάρχει. Μερικοί θα το πούνε πρόληψη, μα η πρόληψη είναι πολύτιμη και άδικα την καταφρονούν οι φωτισμένοι.
Πέτρος Βλαστός (Καλκούτα, 1879- Λίβερπουλ, 1941). Ο Πέτρος Βλαστός γεννήθηκε το 1879 στην Καλκούτα των Ινδιών, γιος του Θεόδωρου Βλαστού και της Μαριέττας Ράλλη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1901 ως το 1919 εργάστηκε στο υποκατάστημα του εμπορικού οίκου Ράλλη στις Ινδίες. Στη συνέχεια (1919-1928, οπότε ο οίκος Ράλλη πουλήθηκε σε ξένη εταιρεία) μεταφέρθηκε στα γραφεία του ίδιου οίκου στο Λίβερπουλ, όπου έζησε ως το θάνατό του. Από το 1928 ως το τέλος της ζωής του αφοσιώθηκε στη συγγραφική του δραστηριότητα. Το 1908 παντρεύτηκε την κόρη του Αλέξανδρου Πάλλη, Αζίζα. Ο Πέτρος Βλαστός ανήκει στους έλληνες της διασποράς που κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας επηρέασαν σημαντικά τα ελληνικά γράμματα. Ειδικότερα ανήκε στον κύκλο του οίκου Ράλλη, που στάθηκε ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα κέντρα του ελληνικού δημοτικιστικού κινήματος (στον ίδιο κύκλο ανήκαν ο Αλέξανδρος Πάλλης, ο Αργύρης Εφταλιώτης, ο Δημήτρης Πετροκόκκινος και ο αδερφός του Βλαστού Αμβρόσιος). Παράλληλα ο Βλαστός διατηρούσε τακτική αλληλογραφία με τον γενάρχη του δημοτικιστικού κινήματος Γιάννη Ψυχάρη. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1904 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής "Της ζωής", με το ψευδώνυμο Έρμονας. Η συλλογή του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους αθηναϊκούς δημοτικιστικούς κύκλους και επαινέθηκε από τον Κωστή Παλαμά. Ακολούθησαν εκδόσεις και δημοσιεύσεις ποιημάτων, διηγημάτων, κριτικών και πολιτικών δοκιμίων, μελετών και ταξιδιωτικών κειμένων. Συνεργάστηκε με έντυπα όπως ο "Νουμάς", τα "Γράμματα" (Αλεξάνδρειας), τα "Κυπριακά Γράμματα", τα "Ελληνικά Φύλλα|, τα "Χιώτικα Χρονικά" και η "Νέα Εστία". Εκτός από τον σαφή γλωσσικό προσανατολισμό του Βλαστού προς τον "καθαρισμό" του Ψυχάρη, στο σύνολο του συγγραφικού έργου του κυριαρχεί η εθνικιστική ιδεολογική του στράτευση, στα χνάρια της θεωρίας του παιδικού του φίλου Ίωνα Δραγούμη υπέρ του διαφωτισμού των Ελλήνων της εποχής του και της ανάδειξης της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού, με την παράλληλη θεώρηση της ιστορικής περιόδου του Βυζαντίου ως φάσης πολιτιστικής οπισθοδρόμησης. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για τον Πέτρο Βλαστό βλ. Κ.Ι.Β., "Βλαστός Πέτρος", στη "Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια", τ. 7, Αθήνα, Πυρσός, 1929, Μανώλης Γιαλουράκης, "Βλαστός Πέτρος", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 4, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Μ. Γ. Μερακλής, "Πέτρος Βλαστός", στο "Η ελληνική ποίηση· ρομαντικοί-εποχή του Παλαμά- μεταπαλαμικοί· ανθολογία-γραμματολογία", Αθήνα, Σοκόλης, 1977, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Βλαστός, Πέτρος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 2, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984, Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου, "Πέτρος Βλαστός", στο "Η παλαιότερη πεζογραφία μας· από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Ι΄ (1900-1914)", Αθήνα, Σοκόλης, 1997 και Κάρολος Μητσάκης, Ευδοκία Παραδείση, "Βλαστός Πέτρος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Μη Διαθέσιμο
