Μου φάνηκε ότι κατέβαινα από μια σκάλα που αιώνια κουβαλάω στο κορμί μου. Αυτή η σκάλα ήταν γεμάτη ελιγμούς, πίσω από τους λερωμένους τοίχους ενός έρημου σπιτιού, κι εγώ σαν να ήθελα τότε να κάνω μια στροφή μες στην ζωή μου. Αυτό το κατέβασμα όμως κράτησε υπερβολικά πολλή ώρα, μια ώρα αιωνιότητας, και ήταν σαν να κουβαλούσα κάτι λέπια επάνω μου, ενθύμια μιας κατάρας, και ήθελα να τα αποθέσω κάτω, στο βασίλειο του Πλούτωνα.
Ο μοναχός Νικόδημος γεννήθηκε ιο 1951 στην Αθήνα. Τελείωσε το Η' Γυμνάσιο Αθηνών. Μέχρι το 1972 παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή Αθηνών. Διέκοψε τις σπουδές του και έφυγε
για το Άγιο Όρος, όπου μόνασε από το 1972 έως το 1990. Τα έτη 1978-1982 διετέλεσε Γραμματέας στην Ιερά Κοινότητα. Ασχολείται με τη ζωγραφική και τη δημιουργική αγιογραφία.
Το 1985 εξέθεσε έργα του στην Αθήνα. Το 1982 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Πέντε Εγκώμια στη Μοναξιά". Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν: το 1983 "Ποιήματα", το 1986 "Ανατολή μιας νέας εποχής", το 1988 "Το Χρώμα των αιώνων", το 1989 "Ερωτικός Ασσύριος", το 1991 "Άπαντα της στιγμής", το 1998 "Τα Ιερά κείμενα ενός μοναχού", το 2000 "Επειδή εγώ" και το 2008 "Αναδάσωση μνήμης".
Σήμερα ζει στην Αθήνα, όπου εξακολουθεί να γράφει και να ζωγραφίζει.
