Mέσα σε λίγες μέρες, ο Tιτσιάνο Pόσι, μεσόκοπος υπάλληλος του Λιμεναρχείου, μένει χωρίς γυναίκα, χωρίς δουλειά, χωρίς προοπτική. Όμως δεν το βάζει κάτω. Στην προσπάθειά του να απαλλάξει το σπίτι από τις μυρωδιές και τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής του, αποδύεται σε μια εξωφρενική διαδικασία καθαριότητας (και κάθαρσης) κάθε χώρου του σπιτιού. Tα σκουπίδια ξυπνούν μνήμες και μυρωδιές και, μέσα από αυτά, ο ήρωας θα διατρέξει πενήντα χρόνια οικογενειακής ζωής και ταυτόχρονα θα αναπαραστήσει τη συλλογική ιστορία κάποιων γενεών που, από τον πόλεμο και μετά, μπέρδεψαν τον πλούτο με την υπερκατανάλωση, την αληθινή ζωή με το περιεχόμενο μιας χωματερής. Ένα παραληρηματικό όσο και πρωτότυπο μυθιστόρημα, μια σάτιρα που ανατρέπει κάθε κατεστημένη έννοια, ένα βιβλίο που διαβάζεται όχι μόνο με τα μάτια αλλά και με τη μύτη, το στόμα, το αυτί.
