Το κυριότερο πλεονέκτημα που θα πρόκυπτε από την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού είναι, αναμφίβολα, το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός θα μας απάλλασσε από αυτή τη θλιβερή ανάγκη να ζήσουμε για άλλους οι οποίοι, στην παρούσα κατάσταση πραγμάτων, πιέζουν τόσο πολύ σχεδόν τους πάντες. Στην πραγματικότητα, σχεδόν κανείς δεν διαφεύγει.
Τώρα και μετά, κατά τη διάρκεια του αιώνα, ένας σπουδαίος άνθρωπος της επιστήμης, όπως ο Δαρβίνος. ένας μεγάλος ποιητής, όπως ο Keats, ένα καλό πνεύμα κριτικής, όπως ο κ. Renan· ένας ανώτατος καλλιτέχνης, όπως ο Flaubert, κατάφερε να απομονωθεί, να μείνει μακριά από τους θρασείς ισχυρισμούς των άλλων, να σταθεί "κάτω από το καταφύγιο του τείχους", όπως το θέτει ο Πλάτωνας, και έτσι να συνειδητοποιήσει την τελειότητα του τι περιείχε, το δικό του ασύγκριτο κέρδος, και το ασύγκριτο και διαρκές κέρδος ολόκληρου του κόσμου.
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Aργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
